Ks. dr Grzegorz Lechowicz, wikariusz biskupi ds. zakonnych, mówi o roli osób konsekrowanych w życiu diecezji tarnowskiej.
W świetle hasła V Synodu Diecezji Tarnowskiej „Kościół na wzór Chrystusa” życie konsekrowane stanowi „serce Kościoła” i pomoga w realizacji tego hasła. Osoby konsekrowane naśladują bowiem Jezusa ubogiego, czystego i posłusznego. Jest to zaproszeniem dla wszystkich, aby podążać za Jezusem tak, jak czynią to ludzie żyjący radami ewangelicznymi.
- Klasztory i domy zakonne są przede wszystkim miejscami żywej modlitwy, która promieniuje na całą diecezję. Są takie ośrodki, zwłaszcza klasztory klauzurowe, gdzie trwa nieustanna modlitwa za diecezję, biskupów, duchownych, świeckich, w różnych aktualnych sprawach, którymi żyje Kościół i diecezja - mówi ks. dr Grzegorz Lechowicz, wikariusz biskupi ds. zakonnych.
- Zakony i zgromadzenia prowadząc u nas przedszkola, ochronki, szkoły, nie tylko wychowują dzieci i młodzież, ale pracują również z rodzicami. Osoby konsekrowane są blisko ludzi i ich trosk, zwłaszcza że prowadzą domy opieki, pielęgnują i odwiedzają chorych, służą ubogim. Towarzyszą ludzkim problemom, np. w Domu Samotnej Matki. Często są to peryferia Kościoła - dodaje.
Zgromadzenia żeńskie są bardzo często związane z parafiami, w których służą w zakrystiach, dbając o piękny wystrój kościołów, przygotowanie liturgii, ale także prowadzenie grup apostolskich dzieci i młodzieży, dorosłych.
Zgromadzenia męskie mają poważny udział w formacji wiernych poprzez głoszenie rekolekcji, misji, spowiadanie, opiekę nad pielgrzymami w sanktuariach, których są kustoszami. W tej dziedzinie działają także siostry, organizując dni skupienia czy rekolekcje dla młodzieży.
- W naszej diecezji mamy indywidualne formy życia konsekrowanego. Myślę tutaj o wdowach, wdowcach i dziewicach konsekrowanych składających ślub czystości i żyjących według rad ewangelicznych. To powrót do tego, co było w Kościele pierwotnym i jest dla nas wielkim darem - wyjaśnia ks. Lechowicz.
W tych wszystkich wymiarach osoby konsekrowane współpracują z duchownymi diecezjalnymi i świeckimi. Dążymy do tego, by wspólnie głosić Chrystusa i Jego królestwo, ponieważ osoby konsekrowane wskazują nam w końcu przez radykalizm ewangeliczny, że priorytetem jest Bóg i życie duchowe, z którego płynie służba i ofiara.