Dar bezbronnego Dziecka
Im trudnej jest nam spotkać się fizycznie, tym bardziej chciejmy podtrzymywać wzajemne więzi duchowe.
Drodzy Diecezjanie!
Biorąc do ręki opłatek podążam ku Wam sercem i myślą, pragnąc wyrazić moją duchową bliskość. Święta Bożego Narodzenia, w centrum których znajduje się Boże Dziecię, mają wyjątkową siłę jednoczącą ludzi. W naszej pięknej narodowej tradycji gromadzimy się w wigilijny wieczór, by wspólnie modlić się, łamać opłatkiem, składać sobie życzenia i spożywać wieczerzę. Zgodnie z pięknym zwyczajem pozostawia się przy stole jedno miejsce wolne. W tym roku, na skutek panującej pandemii, wolnych miejsc przy wigilijnych stołach będzie zapewne więcej. Pozostaną też wolne miejsca po tych naszych najbliższych, którzy w minionym roku przeszli do wieczności.
Im trudnej jest nam spotkać się fizycznie, tym bardziej chciejmy podtrzymywać wzajemne więzi duchowe i obdarzać się tym, co w darze Bożego Narodzenia jest najistotniejsze – to nieskończona miłość Boga, który dla naszego zbawienia przyszedł na świat jako bezbronne dziecko. Niech ta niepojęta Boża miłość otwiera nasze serca i oczy na Chrystusa obecnego w drugim człowieku. Niech to prowadzi nas do okazywania sobie szczerej dobroci, życzliwości, przebaczenia, pomocy i międzyludzkiej solidarności.
Życząc owocnego przeżywania Bożego Narodzenia, modlę się także dla wszystkich o dar zdrowia, bezpieczeństwa i pokoju.
† Andrzej Jeż
Biskup Tarnowski
