Dziękuję wam za duchowe i materialne wsparcie

Biskup Reimann jest polskim franciszkaninem i zarazem biskupem wikariatu apostolskiego Ñuflo de Chávez w Boliwii.

W swoim liście skierowanym do tarnowskich diecezjan dzieli się zeszłorocznym, szpitalnym doświadczeniem świętowania wydarzeń paschalnych, jak również opisuje aktualną sytuację na terenie, któremu pasterzuje, a gdzie posługuje sześciu tarnowskich misjonarzy. Poniżej publikujemy jego list:

Drodzy Przyjaciele misji tarnowskich!

„Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” (1 Kor 15,21).

Zbliża się kolejny Wielki Tydzień i Triduum Paschalne. Są to centralne wydarzenia naszej wiary. Zachowuję bardzo żywo w pamięci ostatni Wielki Tydzień, który dane mi było przeżyć w ubiegłym roku w sali szpitalnej w Santa Cruz, z powodu zakażenia covid 19. Przy drzwiach zamkniętych, w kolorze zielonym, łączyłem się za pomocą transmisji radiowej z liturgią tego tygodnia, sprawowaną w katedrze w Santa Cruz.

W Wielką Sobotę pod wieczór, otworzono drzwi pokoju i zaprowadzono mnie do sali na górze, aby prześwietlić klatkę piersiową. Trwało to zaledwie kilka minut. Powróciłem znowu do swojego pomieszczenia. Drzwi za mną  zostały zamknięte. Ale to wystarczyło, aby myślami objąć kamień odsunięty od grobu i wzrastać w nadziei spotkania ze Zmartwychwstałym Panem. Także w nadziei, że kiedyś te drzwi mojego pokoju się otworzą i będę mógł powrócić do wspólnoty, z którą pielgrzymuję w wikariacie.

W poranek zmartwychwstania, na stoliku, na którym było śniadanie, pielęgniarka zostawiała kartkę, a na niej napis: Jesús vive – Jezus żyje. Dziś dziękuję Panu za to nowe doświadczenie w moim życiu, za przyjęcie tajemnicy zamkniętych drzwi na pewnym etapie życia i za pragnienie otwarcia tych drzwi, aby żyć we wspólnocie z Bogiem, braćmi i siostrami.

Znamienne jest to, że Jezus Zmartwychwstały staje się obecny pośród swoich uczniów pomimo zamkniętych drzwi (J 20,24-29). Smutny był widok zamkniętych drzwi kościoła w czasie pandemii, a także pustych placów i ulic. Pamiętam jednak rozmowę telefoniczną w szpitalu, gdzie pewna osoba dzieliła się ze mną swoją wiarą i tym bolesnym doświadczeniem zamkniętych drzwi: „Ojcze, w tę Wigilię Paschalną wyszliśmy przed nasz dom i widziałam, że wiele rodzin uczyniło to samo. Zapaliliśmy świecę i trzymając ją w ręku odmawialiśmy różaniec. Takiej wspólnoty na modlitwie z sąsiadami nigdy dotąd nie przeżyłam. Te zamknięte drzwi pomogły nam otworzyć drzwi naszych domów i spotkać się na modlitwie z sąsiadami, skierować wzrok w ich kierunku, przekazać im znak pokoju. Nie czyniliśmy tego nigdy przedtem”.

Miejmy nadzieję, że w obecnym okresie paschalnym będziemy mogli na nowo cieszyć się liturgią sprawowaną w naszych kościołach parafialnych, otworzyć drzwi naszych serc na Boże Miłosierdzie w sakramencie pojednania, ale też otworzyć nasze serca na tych, którzy są obok nas w rodzinie i w naszym sąsiedztwie, oraz zanieść radość ze spotkania ze Zmartwychwstałym Panem tam, gdzie panuje smutek.

 A teraz pragnę podzielić się niektórymi inicjatywami, jakie będziemy realizować z pomocą Bożą w najbliższych tygodniach i miesiącach.

Na ostatnim spotkaniu duszpasterskim pod koniec lutego zauważyliśmy, jak bardzo istotne i ważne dla nowej ewangelizacji jest dzielenie się świadectwem wiary w Chrystusa w naszych rodzinach.

 W tym trudnym czasie pandemii postanowiliśmy powrócić do katechezy opartej na świadectwie życia chrześcijańskiego w rodzinie. To jest ta pierwsza i fundamentalna katecheza. Na tej bazie powstaną następne katechezy przy parafii, które mają prowadzić do komunii z Chrystusem w sakramencie Eucharystii i dawania świadectwa wiary poprzez umocnienie darami Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania. W ten sposób nie kończy się jednak praktykowanie życia chrześcijańskiego, wręcz przeciwnie, ono dopiero zaczyna się rozwijać w nowej rodzinie, którą jest wspólnota Kościoła. Widzimy to również i u nas, bowiem tam, gdzie dzieci i młodzież po przyjęciu sakramentów św. włączają się do grup parafialnych, nie odchodzą od wspólnoty Kościoła, lecz wracają do niej z radością.

W czasie paschalnym przybędą do Concepción dwie siostry zakonne ze Zgromadzenia Córek Kościoła. Będą pomagały w kancelarii parafialnej, w duszpasterstwie, ale także w mojej kancelarii, gdzie zajmą się sprawami administracyjnymi.

W parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych, gdzie proboszczem jest ks. Tomasz Fajt, a wikarym ks. Tomasz Kaczor, zakończono tworzenie tzw. ogrodu biblijnego, który będzie służył przybliżaniu historii zbawienia dzieciom i młodzieży, jak również osobom dorosłym. Aktualnie jest przewidziana rozbudowa obecnego kościoła. Wiem, że Wasza diecezja już wsparła ekonomicznie ten projekt, za co bardzo dziękuję. Cieszy to, że wierni tej nowej parafii wraz ze swoimi duszpasterzami i koreańskimi siostrami ze Zgromadzenia Serca Pana Jezusa, angażują się bardzo w tworzenie tych nowych struktur i budowanie więzi parafialnych. To jest właśnie przyczyna, która zadecydowała o rozbudowie obecnej świątyni.

Także w parafii pw. Matki Bożej Pokoju w El Puente, gdzie proboszczem jest ks. Jan Piatak z diecezji Spiz w Słowacji, zostaną otwarte dwie sale: pierwsza jako kuchnia charytatywna parafii, a druga jako sala biblijna. 

Pragnę podzielić się również z Wami zatroskaniem o powstanie nowej parafii w miejscowości Ascensión de Guarayos. Liczba emigrantów i przybyłej ludności w ostatnim czasie znacznie wzrosła do około 30 tys. mieszkańców. Jest tam tylko jedna parafia pw. Wniebowstąpienia Pańskiego, która ma do dyspozycji jednego franciszkanina i siostry franciszkanki.

 Do tej miejscowości został wydelegowany dotychczasowy proboszcz parafii pw. Niepokalanego Poczęcia w Concepción, ks. Kazimierz Stempniowski, aby przygotować fundamenty, struktury do utworzenia nowej parafii w Ascensión. Natomiast do sąsiedniej parafii pw. św. Pawła Apostoła, został skierowany ks. Paweł Żurowski, dotychczasowy proboszcz parafii pw. św. Ramona. Ta rozległa parafia ma do obsługi 16 wiosek na przestrzeni 80 km.

Dotychczas współbracia franciszkańscy z prowincji św. Antoniego w Boliwii byli odpowiedzialni za duszpasterstwo w tej parafii. Jednak ze względu na brak nowych powołań, skoncentrują się teraz tylko na parafii w Ascensión. Obaj kapłani: ks. Kazimierz i ks. Paweł, pracują już ponad dziesięć lat w wikariacie, pochodzą z Waszej diecezji tarnowskiej i dziękuję im bardzo za podjęcie się trudu utworzenia nowej parafii i posługę duszpasterską. Dziękuję również Wam za modlitewne wsparcie i pomoc materialną.

Pozdrawiam serdecznie ks. biskupa Andrzeja Jeża, ordynariusza diecezji tarnowskiej, jak również biskupów pomocniczych,. Dziękuję biskupowi Andrzejowi za to, że pozwolił włączyć się do pracy misyjnej w naszym wikariacie ks. Janowi Baranowi (od stycznia tego roku), który pracował trzy lata w Peru, w Andach, a obecnie jest wikariuszem w parafii pw. San Ramón, gdzie proboszczem od 2 lutego 2021 jest ks. Radosław Słowik.

Drodzy Bracia i Siostry

Kończąc to przesłanie na zbliżające się święta paschalne, dziękuję Wam za duchowe i materialne wsparcie. Jestem przekonany, że te nowe zadania misyjne, o których wspominałem wyżej, będą mogły się rozwijać i umacniać tutejszy lud Boży w wierze, nadziei i miłości.   

Życzę Wam i sobie, abyśmy się nie bali otwierać drzwi dla Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał. Niech św. Józef, którego w szczególny sposób w tym roku liturgicznym wspominamy i czcimy, pomoże nam być wrażliwymi na Ducha Świętego, przyjąć Maryję i Jezusa do naszych domów i rodzin (Mt 1,24), oraz służyć Chrystusowi w naszych braciach i siostrach.

Niech Pan Was błogosławi i strzeże.

† Antoni Bonifacy Reimann, O.F.M