WSD. Znak dojrzałości przejdź do galerii

Starsi klerycy mówią, że obłóczyny są pierwszym wielkim i mocno przeżywanym wydarzeniem, od czasu wstąpienia do seminarium.

Kolejnymi krokami milowymi są dopiero diakonat i prezbiterat. Między nimi są mniejsze kroczki, w postaci choćby przyjęcia posług lektoratu, a szczególnie akolitatu, po którym klerycy mogą udzielać Komunii świętej. Każdy z tych kroków poprzedzony jest prośbą kandydata o dopuszczenie do kolejnego etapu i jej weryfikacją przez przełożonych.

- Sutanna jest znakiem złożonej rzeczywistości, boskiej i ludzkiej. Błogosławieństwo Boże ale i ciężar świadectwa życia. Długa szata tak prosta, a zarazem tak złożona - mówił rektor WSD ks. Jacek Soprych.

Klerycy z III roku mają taką świadomość. - Sutanna jest zewnętrznym znakiem przynależności do Jezusa. Przez pryzmat sutanny będziemy też postrzegani, a dziś nie jest łatwo nosić strój duchowny, bo nie jest ona oczekiwana w przestrzeni publicznej. Niemniej jednak to wydarzenie dla nas bardzo radosne, ale przeżywane z przekonaniem powagi sytuacji - mówi Dawid Sowa, prezes alumnów III rocznika.

Uroczystości przewodniczył bp Andrzej Jeż. - Noszony strój duchowny ciągle przypomina kim jesteśmy, do czego się zobowiązaliśmy, komu służymy, kogo kochamy, do kogo należy nasze ciało, dusza, serce, wolna wola. Można nazwać to niewolą, ale to jest niewola miłości. Wewnętrzny imperatyw serca, które wie, przez kogo jest kochane - mówił biskup w kazaniu.

Przypomniał, że bycie uczniami Chrystusa ma wartość wtedy, kiedy jest owocem świadomego wyboru. Przywdzianie sutanny powinno być oznaką coraz większej dojrzałości w drodze do kapłaństwa. - Sutanna to strój mężczyzny, który dojrzał do tego, by publicznie okazywać kim chce być w życiu, że chce być kojarzony z Chrystusem i Jego Kościołem, że chce być dla świata znakiem tej wyjątkowej posługi kapłaństwa urzędowego - podkreślił kaznodzieja.

Po raz drugi w historii w uroczystości obłóczyn mogli fizycznie wziąć udział rodzice i rodziny alumnów roku III.