Tobiasz i Sara swoje życie małżeńskie rozpoczęli od gorliwej modlitwy. Autor biblijny ich modlitwę opisał dwoma czasownikami: proseúchomai – „modlić się; oddawać cześć”[18] oraz déomai – „potrzebować, prosić”[19], „porosić pokornie o pomoc; wyrażać błaganie”[20]. W swej modlitwie i błaganiu młodzi małżonkowie tak zwrócili się do Boga:

Bądź uwielbiony, Boże ojców naszych,

i niech będzie uwielbione imię Twoje

na wieki przez wszystkie pokolenia!

Niech Cię uwielbiają niebiosa

i wszystkie Twoje stworzenia po wszystkie wieki.

Tyś stworzył Adama,

i stworzyłeś dla niego pomocną ostoję – Ewę,

jego żonę,

i z obojga powstał rodzaj ludzki.

I Ty rzekłeś:

Nie jest dobrze być człowiekowi samemu,

uczyńmy mu pomocnicę podobną do niego.

A teraz nie dla rozpusty biorę tę siostrę moją za żonę,

ale dla związku prawego.

Okaż mnie i jej miłosierdzie

i pozwól razem dożyć starości! (Tb 5-7).

Modlitwa rozpoczyna się od uwielbienia Boga słowami: „Błogosławiony jesteś Boże” (por. Tb 3,11). Bóg jest uwielbiany jako Bóg Izraela (= ojców; por. Pwt 26,7; Ezd 7,27; 2 Krn 20,6) a także jako Stwórca wszystkiego ( por. Ps 69,35; 148,4; Jr 51,48). Po wstępnym pochwaleniu Boga następuje przedstawienie dzieł Bożych, z powodu których Bóg jest błogosławiony i które stanowią podstawę/przesłankę dla kończącego modlitwę błagania. Wyakcentowane zostało przede wszystkim stworzenie pierwszych ludzi. Zostało ono zinterpretowane jako stworzenie małżeństwa, z którego zrodziła się cała ludzkość. Brak w tym kontekście jakiegokolwiek przekonania, jakoby współżycie małżeńskie pojawiło się dopiero wraz z grzechem pierwszych ludzi. Ponadto została podkreślona rola kobiety jako pomocy i ostoi dla mężczyzny[21]. Fraza „podobna jemu” (Tb 8,6) wyraża równość co do godności zarówno mężczyzny, jak i kobiety. Motyw „podobieństwa” ostatecznie można odnieść do kwestii podobieństwa człowieka do Boga Stwórcy (zob. Rdz 1,27: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę”)[22].