W 2022 roku mija 950. rocznica sakry biskupiej św. Stanisława ze Szczepanowa i 35. rocznica beatyfikacji Karoliny Kózkówny.

- On pierwszy nasz święty, ona najmłodsza nasza błogosławiona. Oboje ponieśli śmierć męczeńską. Jego ciało poćwiartowane, jej zmasakrowane. On zginął w obronie zbawienia drugiego człowieka, ona pragnąc zachować osobistą godność. Ich świętość zrodziła się w śmierci na wzór Chrystusa. Dziś żyją w Nim. Spośród nas wszystkich najbliżej Niego. Od wieków i na wieki ich śmierć będzie wołać, że są wartości, których się broni nawet za cenę życia. Z przykazaniami Bożymi się nie dyskutuje, postępuje w zgodzie z nimi, a nie kalkuluje się swoich wyborów - czytamy w najnowszym numerze "Gościa Tarnowskiego".

Przykład św. Stanisława ze Szczepanowa był niezwykle wymowny dla jego następcy Karola Wojtyły. Tak ważny, że w maju 1972 roku metropolita Krakowa zainaugurował obrady I Synodu Archidiecezji Krakowskiej, trwające nieprzerwanie do 1979 roku. Dokładnie siedem lat, tyle ile św. Stanisław był biskupem krakowskim. O jego inauguracji bp Karol Wojtyła  mówił już do krakowskich diecezjan w styczniu 1972 roku: "Czemuż, służyło to krótkie, siedmioletnie ale tak owocne pasterzowanie biskupa Stanisława w Kościele krakowskim (…) jak nie wzbogaceniu wiary? (…) On też przysłużył się bardzo głęboko naszemu narodowi, zwłaszcza w epoce Piastów, bo jego wyniesienie na ołtarze stało się symbolem zjednoczenia Polski (…) Jako biskup, wasz biskup, pragnę wam przy tej dzisiejszej sposobności powiedzieć, że siedmiolecie między rokiem 1972 a 1979 będziemy się starali szczególnie poświęcić pracy nad wzbogaceniem naszej wiary".

- Czy po 50 latach od tego wołania, my dzisiaj - w czasie trwania V Synodu Diecezji Tarnowskiej - także poświęcimy się pracy nad wzbogaceniem naszej wiary? Czy jest w nas jeszcze ten zbawczy wstyd, o którym mówił Jan Paweł II z kolei podczas beatyfikacji bł. Karoliny? - pyta Beata Malec-Suwara na łamach tarnowskiej edycji tygodnika.