Był ciepły, słoneczny majowy dzień. Wybrałem się na spacer z moim psem. Wszystkie drzewa w mojej okolicy były już zielone, a łąki pokrywała bujna trawa oraz kolorowe kwiatki. Moją uwagę przykuła nie tylko radość mojego psa ze spaceru, ale także śpiewające ptaki oraz jeden rodzaj kwiatów, które pokrywały bardzo dużą łąkę. Zwróciłem na nie uwagę, ponieważ łąki z reguły są zielone, a ta wyjątkowo mieniła się w złoto-żółtym kolorze. Po powrocie do domu przed oczami nadal miałem tą piękną łąkę. Zainteresowało mnie to bardzo, ponieważ nigdy wcześniej nie zwracałem uwagi na takie kwiaty, poszukałem w internecie informacji na ich temat i dowiedziałem się, że mają kilka nazw. Nazywają się dmuchawce, latawce lub mlecze. Ale dlaczego właśnie tak? Dlaczego dmuchawce, latawce, skoro to żółte małe kwiatki.

Dwa dni później ponownie wybrałem się na spacer tą samą drogą. I jakież ogromne było moje zdziwienie kiedy zobaczyłem tą samą łąkę, ale w zupełnie innych kolorach. Cała łąka była pokryta białym puchem. Nad łąką unosił się ten sam puch, który pokrywał łąkę. Kiedy podszedłem bliżej zrozumiałem, dlaczego tak nazywa się te kwiatki. Mój pies jak zawsze był radosny, ale wtedy gdy wpadł w ten puch, który jeszcze bardziej zaczął się unosić a on zaczął go łapać, musiał być szczęśliwy jak nigdy wcześniej, ponieważ sam stanąłem w miejscu i się z niego śmiałem. Usiadłem na łące i znowu zacząłem czytać na temat mleczy, dopiero wtedy wszystko zrozumiałem. Zrozumiałem, że takie jest życie tych kwiatów, krótkie ale piękne, ponieważ ten puch, który unosił się nad łąką to nasiona tych kwiatów, które gdy opadną na ziemię i dostaną odrobinę wody wyrosną i będą pięknie kwitły na żółto.

Pomyślałem sobie wtedy, że całą historię tych kwiatów, można porównać do naszego życia. Rodzimy się, rośniemy na pięknych i dobrych ludzi, przekwitamy, czyli starzejemy się i na końcu jak każdy kwiat usycha, tak też ludzie umierają, robiąc miejsce kolejnym pokoleniom.