„Każdego ranka otrzymujesz dwadzieścia cztery złote godziny. To jedna z niewielu rzeczy na świecie, które dostaje się za darmo. Za wszystkie pieniądze nie można kupić ani jednej dodatkowej godziny. Co zrobisz z bezcennym skarbem? Pamiętaj, że musisz go wykorzystać, bo dostajesz go tylko raz. Jeśli zmarnujesz te dwadzieścia cztery godziny, nic i nikt nie odda Ci ich z powrotem”. Podczas czytania książki Nicholasa Sparksa pod tytułem „Nowe życie. Nowy początek. Wokini” natrafiłam właśnie na ten cytat, który spowodował, że rzeczywiście zaczęłam snuć refleksje na temat tego jak dużo czasu marnuję i jak dużo czasu spędzam na telefonie oglądając filmy na YouTube czy przeglądając Instagram. Parę dni później pojechałam z moimi rodzicami w góry, aby trochę pospacerować i zapomnieć o szarej rzeczywistości. W lesie natknęliśmy się na małą kapliczkę św. Urbana, którego darem była życiodajna woda. Te dwa wydarzenia spowodowały, że naprawdę zaczęłam zastanawiać się, czym jest czas.

Wyobraźmy sobie, że istnieje bank który każdego dnia, każdemu człowiekowi daje 86 400 złotych. Jednak pod koniec dnia wszystkie pieniądze, które nie były użyte przepadają i nie można ich nigdzie przelać i nigdzie wykorzystać. Kolejnego dnia znowu dostajemy tyle samo. Jednak tamte pieniądze już przepadły. Ten bank nosi nazwę „CZAS” i wszyscy ludzie mają w nim swoje konto. Czas powinien być dla nas ważny, podam kilka przykładów. Jeśli chcemy zobaczyć, jak ważny jest rok, musimy zapytać studenta, który zawalił pierwszy rok studiów. Żeby docenić miesiąc musimy zapytać matki, która urodziła dziecko miesiąc przed terminem. Jeżeli chcemy dowiedzieć się ile warty jest tydzień, musimy zapytać autora tygodnika, któremu właśnie zepsuła się drukarnia. Żeby zrozumieć sens jednego dnia musimy zapytać ucznia, któremu właśnie kończą się wakacje. Jednak jeśli chcemy zrozumieć jak ważna jest jedna godzina musimy zapytać pary zakochanych, którzy z utęsknieniem czekają na swoje spotkanie, żeby docenić minutę musimy zapytać osoby, która właśnie spóźniła się na pociąg, autobus czy samolot. Aby zobaczyć jak ważna jest jedna sekunda musimy zapytać osoby, która właśnie uniknęła wypadku samochodowego, a jeśli chcemy docenić jedną setną sekundy musimy zapytać sprintera, który zajął drugie miejsce podczas biegu sprinterskiego.

Życie jest jak film, a to właśnie my jesteśmy w nim głównym aktorem i reżyserem. To właśnie od nas zależy to, jak potoczy się nasza historia, bo to my piszemy scenariusz do naszego filmu. Możemy nie zdawać sobie z tego sprawy, ale każda napotkana przez nas osoba, nawet ta, której nie znamy, nawet ta, która jechała z nami autobusem, gra w naszym filmie i to nie jest przypadek, że pojawiła się o tej właśnie godzinie, w tym i w tym miejscu.

Każdy z nas powinien zrozumieć, że życie ciągle płynie tak samo jak rzeka, której nie można zatrzymać. To właśnie ta woda, która daje życie jest naszym źródłem i to właśnie dlatego w naszym, życiu musimy radzić sobie z wieloma problemami, bo aby dojść do źródła, trzeba iść pod prąd.