O wyjątkowej wartości Biesiadek stanowi ich krajobraz. Ten zachowany relikt rozplanowania średniowiecznej lokacji do dziś nie stracił na swej funkcjonalności. Widoczne nadal jego elementy mówią o modelowym projekcie, który okazał się na tyle praktyczny, że przez siedem wieków, aż do połowy XX wieku, nie został naruszony, a który był jedynie w sposób harmonijny uzupełniany.

Kościół parafialny pw. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty został usytuowany w połowie długości wsi, na nieznacznym wzniesieniu stanowiącym zarazem lokalną kulminację. Kościół otoczony starodrzewiem obwiedziony drewnianym płotem. Pierwszy kościół według dawnego napisu nad bocznym wejściem miał powstać już w 1199 r. Spustoszony w 1657 r. przez Siedmiogrodzian, w 1661 r. odbudowany na nowo, częściowo przy wykorzystaniu materiału ze starej świątyni.

Świątynia jest orientowana, kryta gontem, szalowana, o konstrukcji zrębowej z wieżą na słupach. Wieża, z przedsionkiem w przyziemiu, tworzy front trzynawowego kościoła, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy znajduje się zakrystia. Przy nawie od strony północnej, trójbocznie zakończona kaplica, a od południa niewielka kruchta. Pozostałością poprzedniej budowli gotyckiej jest m.in. w wejściu od strony południowej portal ostrołukowy wraz z umieszczonymi w nim drzwiami, z pięknymi starymi okuciami. W bocznych ścianach wieży w średniej kondygnacji wnęki zamknięte półkoliście, w nich rzeźby św. Jana Kantego, Wojciecha, Stanisława i bł. Szymona z Lipnicy. Na korpusie budowli dach o jednej kalenicy, a na nim wieżyczka na sygnaturkę, o kształcie barokowym.

Piękna i rzadko spotykana polichromia wnętrza świątyni – figuralna i ornamentalna z 1938 r., jest autorstwa Tadeusza Terleckiego.

Ołtarz główny barokowy z 1681 r., architektoniczny trójosiowy, podzielony kolumienkami, z rzeźbami św. Mateusza i Marka oraz św. Łukasza i Jana Ewangelisty na bramkach po bokach retabulum. W polu środkowym rzeźba Pieta, późnogotycka początek XVI w., w zwieńczeniu ośmioboczny obraz św. Mateusza, barokowy z 1681 r. Na mensie tabernakulum rokokowe druga połowa XVIII w.

Ołtarz boczny 1. lewy, późnobarokowy z XVIII/XIX w. z obrazem św. Antoniego z Dzieciątkiem.

Ołtarz w kaplicy z XIX lub XX w. W nim barokowy obraz św. Rozalii z 1649 r. z postacią fundatora.

Ołtarz boczny 2. prawy, późnobarokowy z drugiej połowy XVIII w. z obrazem Matki Bożej Różańcowej.

Kościół tworzą ludzie, to dzięki nim może on istnieć a kapłani mogą odgrywać swą rolę. Wybrałam ten Kościół, ponieważ należy do mojej parafii. Pogłębiłam wiedzę o jego historii gdyż zaciekawiło mnie jego wnętrze pełne barokowych obrazów oraz to, że był odbudowany na nowo i wszyscy mieszkańcy jago parafianie dbają o ten kościół, aby istniał przez lata.