To było 28 grudnia. Lubię ten leniwy czas pomiędzy intensywnym Bożym Narodzeniem, gdy rodzinnie spotykamy się przy wielu świątecznych stołach, a szaleństwem sylwestrowej nocy. Wczesnym popołudniem – w grudniu dzień krótki, szybko robi się ciemno – po intensywnej nauce matematyki musiałam przewietrzyć głowę. Postanowiłam, że idę na krótki spacer, pies szczeknął radośnie, że chce mi towarzyszyć.

Ubrałam buty, zarzuciłam kurtę i wzięłam Bellę na smycz. Wyszłam z domu bez konkretnego celu, Dwieście metrów chodnikiem, skręciłam w boczną drogę, jeszcze kilkadziesiąt kroków i zatrzymałam się na ciemnozielonej, dużej łące. Te Święta znów były bez śniegu.

Nagle dostrzegłam zachodzące słońce, które wydało mi się po prostu zjawiskowe! Niebo rozświetliło się pięknymi, żywymi kolorami. Paleta samych ciepłych barw – czerwona kula słońca, pomarańczowa poświata dookoła, różowe chmury – bajkowy, kojący widok. Samotne, zimowe, pozbawione liści drzewa stały nieruchomo na horyzoncie, ale oświetlane przez ciepłe światło wydawały się radosne jak przed deszczem w wiosenny wieczór. Widziałam wiele zachodów słońca, ale ten był inny, wyjątkowy, przebijał te zachody słońca nad Morzem Bałtyckim, Adriatykiem czy Oceanem Atlantyckim!

W słuchawkach skończyła się spokojna, nostalgiczna muzyka instrumentalna. Naraz zdałam sobie sprawę z ciszy, jaka zapanowała dookoła. Brak zbędnych krzyków, duża przestrzeń, samotność, która nie doskwiera, dobre myśli. W takich okolicznościach wszystko wydaje się proste, jednoznaczne, „niech wasza mowa będzie tak – tak, nie – nie” przeleciało mi przez głowę.

Stałam nieruchomo, pies też przysiadł przy nodze. Nagle dotarło do mnie, że to wszystko należy do Pana Boga. Słońce i gwiazdy, rośliny zielone, zwierzęta, w końcu my – ludzie – z naszymi emocjami, planami, porażkami i sukcesami. Wszystko jest stworzeniem bożym. W tamtym momencie poczułam pewność, że cokolwiek złego wydarzy się na świecie, to ostatecznie Pan Bóg wyprowadzi z tego dobro. Przecież wszystko to stworzył kochający nas, wszechmogący, doskonale dobry Bóg. Nie może być inaczej!