Często fotografuję niebo, pojawiające się na nim słońce i różnorodne barwy. Pewnego dnia, kiedy byłam na spacerze, moją uwagę przykuły jasne, pomarańczowe promienie zachodzącego słońca.  Zatrzymałam się na chwilę, a one skłoniły mnie do refleksji. Patrząc na słońce, możemy zauważyć, że przechodzi ono pewien cykl. Każdego ranka wschodzi, by móc rozpocząć nowy dzień i oświetlać świat swoim blaskiem. W południe świeci najmocniej, jest najbardziej widoczne i najjaśniejsze, natomiast po południu zaczyna zachodzić, aż w końcu chowa się za horyzontem, by zakończyć dzień i zrobić miejsce nocy.

Można zauważyć w tym cyklu metaforę przemijania, występującą w życiu każdego z nas. Rodzimy się, dorastamy, doświadczamy różnych przeżyć, chwil, poznajemy nowe osoby, tworzymy relacje z innymi ludźmi, lecz jednak, niezależnie od wszystkiego, każdy z nas zakończy kiedyś życie na tym świecie. Często jednak nie przywiązujemy większej uwagi do chwil, jakie doświadczamy, nie dostrzegamy w nich piękna czy radości, po prostu one mijają bez większego znaczenia. Zdarza się że tak mijają nasze codzienne dni, tygodnie, a nawet lata..

Gdy ludzie nie doceniają obecnych w ich życiu chwil, często rzeczywistość staje się szara, ponura i bez znaczenia. Mija ona szybko i niezauważalnie, a ludzie ci nie są w stanie nawet zatrzymać się i dostrzec piękna miejsc czy rzeczy ich otaczających. Ich każdy dzień mija jak cykl słońca, tyle tylko, że dzieje się to szybciej i bez pięknych widoków, które można zobaczyć na niebie. Ich życie można powiedzieć „przelatuje przez palce” i kończy się „szybciej” niż osoby dostrzegającej piękno w tym, co ją otacza i tworzącej przy tym niezwykłe wspomnienia. Rzeczywistość osób żyjących w „szarym” świecie jest często smutna, a nawet nie ma ona dla nich większego sensu. Po prostu jest.

Dlatego właśnie ważne jest, by zacząć dostrzegać piękno w tych najmniejszych rzeczach nas otaczających, w tych prostych chwilach, które przeżywamy na co dzień. Zatrzymać się czasem choć na chwilę i zobaczyć co nas otacza, co możemy dostrzec w zwykłej codzienności, skłonić się do refleksji. Uważam że warto jest również zbierać piękne, szczęśliwe wspomnienia które zostają z nami do końca naszych dni. Czasem po prostu spojrzeć w niebo i oglądać malujące się na nim obrazy. Gdy dostrzeżemy piękno naszego życia, słońce będzie towarzyszyło nam w każdych jego chwilach, a zachody będą dłużyły się godzinami. Promienie zachodzącego słońca są dla mnie przypomnieniem, aby cieszyć się chwilami, których mogę doświadczać w moim życiu.