Szybko go nie zobaczysz

Anna Węgrzyn pisze, że to było w listopadzie 1944 roku. Do domu przyszło dwóch milicjantów z sąsiedniej wsi i dwóch sowietów z NKWD, aresztowali jej męża. Błagała, prosiła, że ma małe dzieci, że front, że wojna, żeby go zostawili, bo potrzebny. „Coś ich tam spytamy i zaraz ci przyjedzie” mówili z uśmiechem polscy milicjanci. „Dobrze wiedzieli, dokąd ich biorą i po co. Ruskie milicjanci lepiej się spisali, bo rzekli wtedy słowa: »Chadzajka, ucałuj się z chadzajem… Skoro nie zobaczysz, znajesz, ucałuj go«. Podeszłam, ucałowałam męża, ale nie wiedziałyśmy, gdzie ich popędzili” – zanotowała.