To idzie prosto z serca

Stefania Kokoszka z Woli Rzędzińskiej mówi, że musiał to być grudzień roku 1942. Wigilia. Ich dom zajmowali od dłuższego czasu Niemcy. Pod koniec grudnia pojawili się nowi żołnierze, zdaje się, że mieli dalej jechać na front, jeszcze pod Stalingrad, toteż byli mocno przybici. – W Wigilię do mojej mamy przyszło czterech młodych Niemców. Zapytali, czy mogą zaprosić dzieci do pokoju. Poszliśmy z młodszym bratem. Mieli ubraną małą jodełkę, poczęstowali nas cukrem i herbatnikami z żołnierskich racji, usiedli wokół choinki i zaczęli, płacząc przy tym, cicho śpiewać „Cichą noc” po niemiecku. Miałam wtedy może osiem lat. Nie wszystko rozumiałam, ale widziałam, że dzieje się coś ważnego. To mnie poruszyło, pamiętam to do dziś – wspomina pani Stefania. Muzyka towarzyszyła jej od dziecka. Sama, uzdolniona muzycznie, korzystała z tego, że siostra mamy, ciocia Mania, czyli Maria Lis, o której wszyscy mówią w Woli Rzędzińskiej, głos miała nieziemski, wyjątkowy i dużo śpiewała. Stanisław Kuta, późniejszy wiceprezes miejscowego parafialnego chóru Cantus, uważa, że gdyby Marię Lis ktoś odpowiednio pokierował, to zrobiłaby dużą karierę. – To była taka rzędzińska Teresa Żylis-Gara – mówi S. Kuta.