Góry to jedno z najpiękniejszych miejsc na Ziemi, to moje zdanie. Są różne - wysokie i strome, niskie i łagodne, tajemnicze, a nawet czasami niedostępne. Zawsze jednak są piękne!

Piękno krajobrazu górskiego wywołuje zazwyczaj poczucie podziwu, zdumienia wobec natury i refleksji nad sobą. Góry są miejscem natchnienia, dają nadzieję, która także podnosi ku Bogu i wewnętrznie uspokaja.

Podczas wędrówek, szczególnie górskich, możemy rozmyślać nad tajemnicą stworzenia świata i miejscu Boga w naszym życiu. Świat natury, a w tym cudne pejzaże górskie, wodospady, szata roślinna postrzegane są jako odbicie oblicza i chwały Boga - Stwórcy. Doskonale ilustrują to słowa pieśni:

Gdy szukasz Boga popatrz na kwiaty

Popatrz na góry i ciemny las

Z każdej wędrówki wrócisz bogatszy

I nową treścią wypełnisz swój czas.

Bo cały świat jest pełen śladów Boga

I każda rzecz zawiera Jego myśl

Wspaniały szczyt, błotnista wiejska droga

To Jego znak, który zostawił Ci.

Majestatyczne, podniebne krajobrazy górskich szczytów zapierają dech w piesiach i pozostawiają niezapomniane wrażenia do końca życia. Gdy wtedy zamkniemy oczy to czujemy, że jesteśmy naprawdę bliżej Nieba, bo wszystko, co podziwiamy w czasie takich wędrówek w górach jest pełne doskonałości i ma swój urok – słońce, deszcz, szczyty, lasy, a nawet błotnista droga. Wysoko w górach, z dala od cywilizacji, możemy poczuć mistykę jaką niesie ze sobą obcowanie z przyrodą. Pozwala nam to stać się lepszymi ludźmi, mniej zestresowanymi, bo wędrówki po górach – to wędrówki między niebem a ziemią. Góry to pasja, przygoda i wolność. Często życie nas przytłacza, a tam można odnaleźć sens istnienia, własną drogę życia i słoneczne promyki nadziei oraz radości. Z dala od zgiełku, w ciszy człowiek słyszy samego siebie, dostrzega swoje wnętrze, a przede wszystkim może w pewien sposób „usłyszeć”  głos Boga.

Są też takie zakątki, gdzie zachwyt nad pięknem krajobrazu górskiego walczy z zadumą nad światem, który przeminął. Szum kosodrzewiny czy bystry potok wspomina tych, którzy odeszli do Pana – do wiecznego Raju. To także skłania do zadumy nad własnym losem. Gdy doświadczamy tej ciszy, ogromu piękna, surowości gór, zmieniającej się pogody, czujemy jak małe są nasze problemy codzienności, choćby przytłaczały nas jak głazy. Taka wędrówka górska jest ogromną dawką energii, siły i nadziei na kolejne dni życia i pokonywania trudności, jakie ono nam przyniesie. Wspaniale oddają to kolejne słowa piosenki:

Tam na dole zostało wszystko

Wszystko to, co cię męczy

Patrząc z góry wokoło

Świat wydaje się lepszy.

Zagłosuj na pracę klikając w poniższy link:

Gdy szukasz Boga...