Ławka, choć nieruchoma, jest niemym obserwatorem życia. Przez lata przyjmowała tych, którzy potrzebowali odpoczynku, chwili samotności albo towarzystwa.  Możliwe, że przysiadali na niej zakochani, staruszkowie wspominający dawne czasy albo zmęczony przechodzień, który na moment zatrzymał się, by zebrać myśli. A może była schronieniem dla kogoś, kto nie miał, dokąd pójść?  Może była schronieniem dla kogoś, kto czuł się zagubiony w świecie? Każda ma swoją historię, tak jak każdy człowiek nosi w sobie ślady przeżytych chwil. Każdy przedmiot, podobnie jak każda istota, nosi w sobie ślady przeszłości.