Umiłowani Diecezjanie!

Druga Niedziela Wielkanocna jest przeżywana w całym Kościele od roku 2000, jako „Niedziela Miłosierdzia Bożego”. Takie było życzenie samego Jezusa Chrystusa, który wyraził je wobec siostry Faustyny. Pragnął tego głęboko również bł. Jan Paweł II – gorący wyznawca i czciciel Bożego Miłosierdzia.

Tajemnica Miłosierdzia oznacza bowiem, że człowiek grzeszny, który odwrócił się od Boga, mocą ofiary krzyżowej i zmartwychwstania Chrystusa został ponownie przywrócony Bogu, jako Boże dziecko. Jest to wyłączne dzieło Bożego Miłosierdzia, które oznacza pochylenie się nieskończonej miłości nad słabością i grzechem człowieka. Oznacza ono wydobywanie spod nawarstwień zła ukrytego dobra, które tkwi w każdym człowieku, o którym Biblia mówi, jako najważniejszym dziele stworzenia: „widział Bóg, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre” (Rdz 1,31). Wielkość Bożego Miłosierdzia ukazuje się nader wyraźnie, gdy rozważamy, kim jest Bóg, a kim jest człowiek.

Stłuczony dzban nigdy nie odzyska swego pierwotnego piękna. Nawet jeżeli zostanie starannie sklejony, bezpowrotnie utracił już swoją szlachetność i na zawsze pozostaną na nim ślady rozbicia. Dzięki tajemnicy Bożego Miłosierdzia, człowiek zniekształcony i rozbity przez grzech może odzyskać swoje pierwotne piękno i stać się na powrót obrazem i odbiciem dobroci i miłości samego Boga. Człowiek potrzebuje Boga wielkiego w swoim Miłosierdziu, który jest gotów przebaczyć mu nawet największe winy. Bez miłosiernego przebaczenia, ofiarowanego ludzkości za cenę bezmiaru cierpień Syna Bożego, nie ma ludzkiego szczęścia.

Umiłowani Siostry i Bracia!

Wyrazem kultu Miłosierdzia Bożego jest znany na całym świecie obraz Jezusa Miłosiernego z podpisem: „Jezu, ufam Tobie!”. Jak pokazuje praktyka i potwierdzają to liczne świadectwa wiernych, w obliczu tego obrazu dokonało się wiele nawróceń, cudów przemiany serca oraz uzdrowień z chorób duszy i ciała. Przed tym obrazem wielu mogło doświadczyć, jak niezmierzone są zdroje Bożej dobroci, która ogarnia naszą codzienność i wypełnia ją obfitością swoich łask. Świadectwa te stanowią wymowne potwierdzenie słów Jezusa, które św. siostra Faustyna zapisała w swoim Dzienniczku: „…jest wiele dusz pociągniętych do mojej miłości przez obraz ten” (nr 1379).

Diecezja Tarnowska przygotowuje się do peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego oraz relikwii św. siostry Faustyny i bł. Jana Pawła II. Obraz i relikwie przejmiemy od Archidiecezji Krakowskiej. Peregrynacja rozpocznie się w dniu 14 września o godzinie 15.00, w Starym Sączu przy ołtarzu papieskim. Uroczystości będzie przewodniczył Metropolita Krakowski, kardynał Stanisław Dziwisz. Będzie to miało miejsce w liturgiczne święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Pragniemy bowiem, aby właśnie perspektywa Krzyża Chrystusa towarzyszyła nam nieustannie w naszym życiu i otwierała nas na przyjęcie łaski Bożego Miłosierdzia: „Krzyż – jak mówił bł. Jan Paweł II – stanowi najgłębsze pochylenie się Bóstwa nad człowiekiem. Krzyż stanowi jakby dotknięcie odwieczną miłością najboleśniejszych ran ziemskiej egzystencji człowieka” (Łagiewniki, 17 sierpnia 2002 r.).