Przed nami kolejny temat z cyklu „Trudne dzieje początków chrześcijaństwa”, który to cykl jest przewodnikiem po księdze Dziejów Apostolskich i historii pierwszych chrześcijańskich wspólnot.

Po rozmowie na temat pierwszej podróży misyjnej Pawła Apostoła, którą św. Łukasz przedstawił
w trzynastym i czternastym rozdziale Dziejów Apostolskich, i po audycji dotyczącej tak zwanego Soboru Jerozolimskiego chcemy dzisiaj podjąć kolejny temat. Jest on związany z całą działalnością Pawła Apostoła, a chodzi o przedstawienie jego współpracowników w dziele misyjnym. Choć już na początku trzeba zastrzec, że w ramach naszej audycji możemy powiedzieć tylko o najważniejszych z nich i to nie w sposób wyczerpujący.

Kiedy przy okazji omawiania pierwszej podróży misyjnej Apostoła Pawła zastanawialiśmy się co było kluczem do apostolskich sukcesów Pawła, to padła właśnie między innymi ta odpowiedź, że bez swoich pomocników Apostoł nie zdziałałby wiele, a na pewno nie tyle, ile dokonał.

Oczywiście. Tajemnicą sukcesu Pawła były na pewno – jak powiedzieliśmy – jego niezwykła wiara, zapał i mądrość z jaką apostołował, a więc ważne były jego osobiste predyspozycje na wszystkich płaszczyznach osobowości: wiara, charakter, wykształcenie, znajomość i swobodne poruszanie się
w całym ówczesnym świecie. Jednak nie do przecenienia jest rola wszystkich, którzy w tej służbie
mu pomagali, organizowali najpotrzebniejsze rzeczy, byli posłańcami itd. Bez nich rozwój Kościoła nie byłby tak dynamiczny.