Jak rozbroić błądzących? przejdź do galerii

Akcja Katolicka Diecezji Tarnowskiej spotkała się na ósmym dorocznym Dniu Społecznym. Tematem konferencji odbywającej się w roku kanonizacji papieża Polaka było „Nauczanie społeczne Jana Pawła II”.

Spotkanie edukacyjno-modlitewne AK DT, zorganizowane tradycyjnie w Centrum Formacyjno- Rekolekcyjnym „Arka” w Gródku nad Dunajcem, rozpoczęła Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem bp. Jana Piotrowskiego.

Po Eucharystii blisko 250 przedstawicieli stowarzyszenia zgromadzonych w auli wysłuchało dwóch wykładów księży profesorów Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Pierwszym prelegentem był ks. prof. dr hab. Tadeusz Borutka, znany członkom AK z licznych publikacji zamieszczanych w materiałach formacyjnych Akcji Katolickiej w Polsce, corocznie wydawanych pod jego redakcją. 

Ks. prof. Borutka przedstawił wykład zatytułowany: „Błąd antropologiczny w nauczaniu Jana Pawła II i jego skutki we współczesnym życiu społecznym”. – Cechą charakterystyczną nauczania papieskiego jest oparcie nauki społecznej na antropologii chrześcijańskiej. Człowiek jest i powinien być drogą Kościoła, jest jedynym stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego. Niestety, człowiek doszedł do swego urzeczowienia. Wolność, granicząca z samowolą i swawolą doprowadziła go do uzależnień i alienacji.

Błąd antropologiczny, wywodzący się z oświecenia, polegał na racjonalistycznym przeinaczeniu obrazu człowieka, prowadził do uznania jego bezgrzeszności i doskonałości. Marksizm natomiast głosił całkowitą zależność człowieka od uwarunkowań zewnętrznych. Personalizm chrześcijański ukazuje rację powinności moralnej w godności osoby ludzkiej. Papieski personalizm zwany jest komunijnym, wspólnotowym i dialogicznym – communio doskonali międzyludzką communicatio. Życie ludzkie ma sens wtedy, gdy stajemy się bezinteresownym darem dla innych, tak uczył św. Jan Paweł II i domagał się przestrzegania praw człowieka – mówił ks. Borutka.

Ks. Borutka omówił niebezpieczeństwa „błędu antropologicznego”, za Janem Pawłem II poddając krytyce koncepcje oświeceniowe takie jak: absolutyzację rozumu, negację grzechu pierworodnego i podał jego skutki – kryzys religijny w postaci kwestionowania podstawowych wartości, norm i zasad, prowadzący do agnostycyzmu i relatywizmu. Nasza epoka jest „kryzysem prawdy”. Filozofię postmodernistyczną cechuje dekonstruktywizm, owocujący w sferze myśli dyktaturą relatywizmu, a w sferze ludzkiej woli i działania – permisywizmem moralnym.