„Kościół na wzór Chrystusa”

List pasterski Biskupa Tarnowskiego zapowiadający V Synod Diecezji Tarnowskiej

Umiłowani w Chrystusie Diecezjanie!

Nasza wspólnota diecezjalna licząca ponad 1 milion 111 tysięcy wiernych codziennie wyrusza w drogę. Począwszy od nowo narodzonego dziecka, które pierwszym oddechem i łaską sakramentu chrztu rozpoczyna z nami wspólne wędrowanie w łonie ludzkości i Kościoła, poprzez uczniów spieszących do szkoły i prowadzonych w dziecięcy świat marzeń, a także młodzież wypełnioną tęsknotą za piękną miłością i snującą śmiałe projekty swojej przyszłości. Wędrują z nami młodzi małżonkowie, spieszący się rano do pracy, aby powrócić późnym wieczorem do wychłodzonego domu, który trzeba wypełnić rodzinnym ciepłem, w czasie, którego ciągle jest coraz mniej. W naszej wspólnocie diecezjalnej są nasi bracia i siostry, którzy zbliżają się do emerytury i usiłują odnaleźć się w świecie olbrzymich przemian, tak odległych od wspomnień z ich dzieciństwa i młodości. W przemierzaniu wspólnej drogi towarzyszą nam osoby starsze, chore, samotne, pozostające na uboczu głównego nurtu współczesności, ograniczone możliwością przemieszczania się w materialnym świecie, ale poruszające się z wielką siłą miłości w świecie służby człowiekowi i głębokiej wiary w Boga. Naszą wspólnotę wypełniają także ci diecezjanie, którzy żegnają nas ostatnim oddechem doczesności, aby po drugiej stronie życia oddychać pełnią wieczności. Wszyscy wędrujemy razem w naszym Kościele diecezjalnym, przez przestrzeń i czas, włączeni w wędrówkę Kościoła powszechnego, kroczącego po drogach historii zbawienia.  

Historia zbawienia, którą w cyklu liturgicznym zaczynamy ponownie przemierzać od I niedzieli Adwentu, jest obrazem drogi, którą od wieków wspólnie z człowiekiem kroczy Bóg. Jego obecność wypełnia czas i przestrzeń ludzkich dziejów. Życie wspólnoty Kościoła podlega prawom stałego ruchu ku przyszłości, jest nieustannym pielgrzymowaniem. Ostateczny cel wytyczył Kościołowi sam Chrystus, składając zarazem obietnicę: „Gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem” (J 14, 3). Swoją obietnicę Jezus dopełnił stwierdzeniem: „Znacie drogę, dokąd Ja idę” (J 14, 4). Następnie zaś, aby rozwiać i uprzedzić wszelkie rodzące się co do tego wątpliwości, wyjaśnił jednoznacznie: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14, 6).