Arka Przymierza - starotestamentową figurą Maryi, Matki Jezusa Chrystusa

Jedno z najpiękniejszych i najbardziej bogatych w teologiczne treści wezwań ku czci Matki Bożej, zawarte w „Godzinkach o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny”, zostało zaczerpnięte z Księgi Wyjścia, a dotyczy rzeczywistości związanej z „Arką Przymierza” (Wj 25,10-22). Inwokacja otwierająca hymn „Tercji” (łacińska nazwa jednej z godzin w strukturze tego nabożeństwa, która odpowiada naszej godzinie dziewiątej przed południem) „Godzinek” pozdrawia Maryję słowami: „Witaj, Arko Przymierza”.

Arka Przymierza była symbolem obecności Boga pośród swojego ludu oraz znakiem zawartego z nim przymierza, zawierając w sobie spisane słowo Boże. Katolicka tradycja dostrzega wypełnienie rzeczywistości zapowiadanej w starotestamentowym obrazie Arki Przymierza w osobie Jezusa Chrystusa, w którym Bóg jest obecny przez wcielenie, gdyż w dziewiczym łonie Maryi zamieszkało realnie „Słowo, które Ciałem się stało” (J 1,14). Można zatem powiedzieć, że duchowe dziedzictwo Arki Przymierza ocalało w Chrystusowym Kościele dzięki pokornemu „niech mi się stanie” (Łk 1,38) Maryi, która, jak Arka Przymierza przechowywała tablice Prawa, nosiła pod sercem Syna Bożego samego jego dawcę. W poszukiwaniu dalszych analogii, jakie czyni tradycja katolicka, widząc w Arce Przymierza zapowiedzi dotyczące Jezusa Chrystusa oraz jego Matki, pomocne będzie naszkicowanie zarówno dziejów, jak i teologii tego wyjątkowego znaku obecności Boga pośród narodu wybranego.