Biblijny narrator podaje, że przepiórki nadleciały od strony morza. Te wędrowne ptaki, które zgodnie z ornitologicznymi obserwacjami migrują jesienią i wiosną pomiędzy Europą i zachodnią Azją w kierunku północnej Afryki, mogły pojawić się w zasięgu obozujących Izraelitów od strony Zatoki Akaby. Uwzględniając dane przekazane w Księdze Liczb trzeba powiedzieć, że ilość schwytanych ptaków była ogromna. Jeden chomer, a pamiętajmy, że każdy zebrał co najmniej dziesięć chomerów, to miara produktów sypkich wynosząca 230, a może nawet 500 litrów. Chociaż trudno jednoznacznie powiedzieć, co było bezpośrednią przyczyną śmierci wielu jedzących ptasie mięso, to już sama nazwa miejscowości, w której wydarzył się ten przykry incydent jest bardzo wymowna. Miejsce to zostało nazwane Kibrot-Taawa (hebr. qibrōt hatt’ăwā(h)), co znaczy „groby żądzy”, w których, jak nauczają rabini, zostali pogrzebani ludzie narzekający na jedzenie na pustyni wraz ze swoimi zachłannymi pożądaniami. Ostatni epizod, który zamyka pierwszy etap wędrówki Izraelitów spod Synaju w stronę pustyni Paran (Lb 10,11-12,16), dotyka znowu kwestii Mojżeszowego przewodzenia ludowi, jednak tym razem pojawiają się w nim osoby z jego najbliższej rodziny: „Miriam i Aaron robili Mojżeszowi wymówki z powodu Kuszytki, którą wziął za żonę. rzeczywiście bowiem ożenił się z Kuszytką. Mówili oni: «Czy PAN rozmawiał z samym tylko Mojżeszem? Czy nie przemawiał On również do nas?». PAN to usłyszał” (Lb 12,1-2). Najpierw rodzeństwo Mojżesza, Miriam i Aaron, zarzucili swojemu bratu, że wziął za żonę, pochodzącą z obcego kraju kobietę, która nazwana jest w tym tekście Kuszytką (hebr. hā’iššā(h) hakkušit). Chociaż dyskusja na temat tożsamości tej cudzoziemki ciągle trwa, to jedno z rozwiązań wykazuje, że mogła to być Madianitka o imieniu Sefora, a nazwanie jej Kuszytką było podyktowane jej pochodzeniem z kraju Kusz, a więc regionu, który w starożytności utożsamiano z Madianem. Zaskakujące jest w tym epizodzie to, że siostra Mojżesza, Miriam, dopiero teraz podniosła kwestię pochodzenia żony swego brata, o której przecież wiedziała od dawna, gdyż Sefora jest już wzmiankowana w Księdze Wyjścia (Wj 2,21). Nie jest wykluczone, że podjęcie przez Miriam i Aarona problemu Mojżeszowego małżeństwa z żoną obcego pochodzenia było tylko pretekstem do ujawnienia się głębszych roszczeń obojga rodzeństwa, które odsłoniły skrywaną zazdrość z powodu wyjątkowej relacji ich brata z Bogiem oraz jego niepowtarzalnego statusu w społeczności Izraela. Trzeba też w tym miejscu przypomnieć, że ani Miriam, ani Aaron nie znaleźli się pośród siedemdziesięciu Izraelitów wybranych przez Mojżesza, którym Bóg udzielił swojego ducha. Prawdopodobnie rodzeństwo Mojżesza w chwili, kiedy wypowiedziało się przeciwko swemu bratu zapomniało o jego wyjątkowej więzi z Bogiem, który zdecydowanie zareagował na przejaw ich zuchwalstwa.