W opinii jednak niektórych badaczy ostatni wers w Ewangelii wg św. Mateusza, relacjonujący dzieje narodzin Jezusa, pozwala przypuszczać, iż po narodzeniu Chrystusa Józef i Maryja mogli mieć dzieci.

Zakończenie relacji narodzin Jezusa kończy się stwierdzeniem, iż „Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus” (Mt 1,24-25). Wyrażenie jednak „[Józef] nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna” nie oznacza – nie sugeruje, że potem nastąpiło pożycie małżeńskie. Wręcz przeciwnie – czytając komentarze odnoszące się do określenia Maryi jako Dziewicy, można znaleźć dużo opracowań podkreślających dziewiczy stan Maryi przed i po narodzeniu Jezusa.

Jak zatem rozumieć owych braci i siostry Jezusa wzmiankowanych w Nowym Testamencie?

Według św. Hieronima i św. Augustyn bracia i siostry, o których wspominają ewangeliści, są krewnymi Jezusa. Co prawda język grecki na określenie kuzyna używa terminu anepsios, jednak warto zwrócić uwagę, iż w całej Septuagincie termin ten występuje tylko 3 razy, zaś w Nowym Testamencie jedynie w Liście do Kolosan na określenie relacji między Barnabą i Janem Markiem (Kol 4,10). W każdym innym przypadku autorzy ksiąg biblijnych określają krewnych bliższych i dalszych terminami brat (gr. adelfos) i siostra (gr. adelfe), których pierwsi chrześcijanie używali także w odniesieniu do innych członków Kościoła (zob. Dz 6,3; 9,30; 10,23; Rz 16,1 i wiele innych). Słowa „brat” używano także nawet wobec członków tego samego narodu lub tej samej społeczności ludzkiej (zob. Mt 28,10; Dz 9,17; 23,1).

Należy zatem przyjąć, idąc także śladem najstarszej tradycji Kościoła, że bracia, o jakich mowa w Łk 8,19 i w innych tekstach nowotestamentalnych, odnoszą się do bliskich krewnych Jezusa, którzy towarzyszą Jego Matce.