III. Oratio – zwrócenie się do Boga

To, co poznałem w sobie, w konfrontacji ze słowem Bożym, co poznałem w czasie dwóch pierwszych kroków, teraz omawiam z Bogiem. Może to być czas przeproszenia, podziękowania, prośby.

Czas modlitwy i rozmowy z Panem.

Czas, by stanąć przed Panem, by przepraszać, dziękować, by prosić...

Fides quaerens intellectum

Panie, tak trudno jest w Ciebie wierzyć. Tak trudno wiele spraw zrozumieć – kwestia cierpienia, śmierci, dlaczego jednym się powodzi lepiej, innym gorzej, skąd zło, skąd niesprawiedliwość? Tak trudno zrozumieć, tak trudno uwierzyć, że w tym wszystkim jest Twój Boski zamysł. Panie, tak trudno jest rozumieć swoją wiarę. Proszę Cię jednak, byś dał mi zapał, byś dał mi chęć, bym swoją wiarę chciał poznawać. Bo tak mało Panie Cię poznaję. Proszę, Panie, daj mi ten zapał i chęć potrzebne do poznawania swojej wiary.

Było Słowo

Panie, który jesteś Słowem. Panie, który wciąż pozostajesz w Słowie. Proszę, spraw Panie, by moje słowo zawsze było dobre, by służyło innym i przybliżało do Ciebie. Tak często moje słowa ranią, dotykają innych. Tak często są to słowa krytyki, słowa, które wypowiadam po to, by raniły, by zabolały. Przepraszam za te moje raniące słowa. Przepraszam i proszę, Panie, by moje słowa były pełne dobra – pełne Ciebie.