A zatem Jezus został jedynie owinięty w płótna i złożony do grobu.

Wydaje się, iż ciało Jezusa zostało zawinięte w płótna razem z wonnościami przyniesionymi przez Nikodema i złożone w grobie (J 19,39-40). Z pewnością zostało owinięte w płótno. Złożenie bowiem nagiego ciała do grobu uważano w kulturze bliskiego wschodu za poważne uchybienie – zniewagę wobec zmarłego. Stąd też ewangeliści podkreślają, że Józef z Arymatei zdążył zakupić lniane płótno, w które owinął ciało Jezusa. Wydaje się, iż dokładnie użył on do tego celu trzech kawałków płótna. Jednym z nich było długie prześcieradło, służące do owijania całego ciała, drugim była chusta okrywająca głowę, a oprócz nich użył jeszcze opasek płóciennych, którymi związywano prześcieradło.

Grób jednak niczego nie kończy. Nadchodzi niezwykły czas – czas Zmartwychwstania Chrystusa Pana. Uwierzyć jednak w prawdę o zmartwychwstaniu nie było łatwo nawet najbliższym uczniom Jezusa.

Pięknie pokazuje to historia uczniów spieszących do Emaus. Czytając ten opis pamiętać trzeba, iż całe dzieło Łukaszowe powstało po to, aby przekonać wszystkich miłujących Boga o prawdziwości nauki Jezusa Chrystusa (zob. Łk 1,1-4). Taki właśnie charakter ma opis wydarzeń, które miały miejsce w drodze do Emaus i w samej miejscowości.

W Ewangelii wg św. Łukasz Jezus jest przedstawiany jako wędrowiec zdążający nieustannie do Jerozolimy. Prawdziwy uczeń Mistrza z Nazaretu to ten, który umie wszystko zostawiać i kroczyć za swoim Nauczycielem (zob. Łk 9,23). W tej wędrówce uczniowie nie są sami. Jezus jest towarzyszem drogi chrześcijan. Kiedy dwóch lub trzech jest w imię Jego w drodze, to On zawsze jest pośród nich, choć bardzo często pozostaje nierozpoznawany.

Słuchanie słowa i łamanie chleba stają się czasem spotkania i medytowania tajemnicy Chrystusa. Poznają Chrystusa przy łamaniu chleba, poznają Go dzięki słuchaniu Jego Słowa. W tym znaczeniu można całe wydarzenie Emaus rozpatrywać i odnosić do każdorazowej Eucharystii. Św. Łukasz każdego z nas zachęca do słuchania słowa i przyjmowania Chrystusa w tajemnicy Świętego Chleba. To bowiem daje pewność wiary.