Kiedy Jezus mówi wyraźnie o Bogu jako swoim Ojcu?

W pewnych wypadkach Jezus mówi wyraźnie o Bogu jako swoim Ojcu. Czyni rozróżnienie między „mój Ojciec” i „wasz Ojciec”. Nigdy nie identyfikuje się z uczniami w odniesieniu do Boga i nie mówi „nasz Ojciec”. Zasługuje na uwagę, że w rozdziale siódmym Ewangelii św. Mateusza obydwa wyrażenia („wasz Ojciec” i „mój Ojciec”) zostały użyte w tym samym kontekście. „Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą” (Mt 7,11). A kilka wierszy dalej czytamy: „Nie każdy, kto Mi mówi: «Panie, Panie!», wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7,21). Z ostatniej wypowiedzi jasno wynika, że Jezus stawia siebie po stronie Ojca, zajmując należne Mu miejsce u Jego boku (por. J 20,17). W tym wypadku wzywa do wypełniania woli Jego Ojca tych, którzy uznają Go za Pana.

Podobna sytuacja zachodzi w innej wypowiedzi Jezusa. „Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. […] Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie” (Mt 10,32-33). W tej wypowiedzi Jezus wyraźnie odróżnia swoje synostwo („mój Ojciec” – w. 32) od synostwa innych („wasz Ojciec” – w. 29).

W modlitwie uwielbienia Jezus sławi Ojca za tych, którzy otrzymali objawienie od Niego. „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić” (Mt 11,25-27). Ta wypowiedź określa Boga jako Ojca Jezusa. Jezus nie tylko stawia się jak Syn obok Ojca, lecz rości sobie prawo do wiedzy Ojca.