Ale jeszcze z innego powodu powyższa wypowiedź jest niezwykle ważna. Jak wskazuje kontekst w Ewangelii św. Łukasza, Jezus mówił w tym wypadku do uczniów (Łk 10,17.23). Mamy w tej wypowiedzi do czynienia z czymś niezwykle ważnym. Podobnego stwierdzenia nie znajdujemy w ówczesnym świecie żydowskim. Nikt bowiem nie głosił, że tylko on zna Boga. Ludzie znają Go dzięki objawieniu. Jezus zaś wyraźnie podkreśla, że zna Ojca lepiej niż inni ludzie. Z kolei tylko Bóg wie, kim jest Jezus. Wynika z tego, że w Jezusie z Nazaretu kryje się jakaś niezwykła tajemnica znana jedynie Bogu. W tej wypowiedzi mamy więc do czynienia z niezwykłymi stwierdzeniami. Można przeprowadzić następujące rozumowanie: Ojciec zna doskonale, całkowicie Syna, ponieważ jest Bogiem. Wynika z tego, że Syn zna również Ojca całkowicie, doskonale. Boga zaś zna doskonale Ten, kto jest Bogiem. Występuje tajemnica Syna, która jest podobna do tajemnicy Ojca. Tylko Ojciec zna pierwszą, a tylko Syn zna drugą. Ludzie zaś znają ją tylko o tyle, o ile Syn zechce ją im objawić.

W rozmowie o obowiązku płacenia podatku Jezus jako Syn odróżnia się od innych Żydów i stawia się w jedynej, wyjątkowej relacji do Boga. „Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy drachmy z zapytaniem: «Wasz Nauczyciel nie płaci didrachmy?» Odpowiedział: «Tak». Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: «Szymonie, jak ci się zdaje: Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?» Gdy [Piotr] powiedział: «Od obcych», Jezus mu rzekł: «A zatem synowie są wolni»” (Mt 17,24-26)

Jezus, modląc się w Getsemani i poddając własne pragnienia woli Ojca, prosił: „Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty [niech się stanie]! […] Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie  <ten kielich> i muszę go wypić, niech się stanie  wola Twoja!”( Mt 26,39.42).

Na końcu Ewangelii św. Mateusza znajdują się słowa, które stanowią jej podsumowanie. „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody (czyńcie uczniów wśród wszystkich narodów), udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19). Interwencja Jezusa zestawiona jest tutaj z interwencją Ojca Jezusa i Ducha Ojca.