Imię Ojciec oznacza w Bogu relację, zgodnie z którą Ojciec jest źródłem Syna – i temu Synowi udziela boskiej pełni. Jest On „współistotny Ojcu”, jak wyznajemy w naszym wyznaniu wiary. Pochodzenie Syna pozwala w jakiś sposób uchwycić rodzenie w Bogu, ukazując, że boskie Słowo jest bytem samoistnym i jako takie istnieje w Bogu. W odniesieniu do naszego umysłu o rodzeniu słowa mówimy w sensie metaforycznym, natomiast w Bogu jest zupełnie inaczej – w Nim pochodzenie Słowa nosi wszystkie cechy właściwe rodzeniu[4]. O Synu i Ojcu w Bogu mówi się nie metaforycznie ani na zasadzie językowego dostosowania, ale w sensie jak najbardziej dosłownym. Imię „Ojciec” określa w sposób najbardziej właściwy pierwszą osobę Bożą, czyli Ojca. Bycie Ojcem oznacza zatem odrębność osobową pierwszej osoby Bożej, a tym samym także jej specyfikę zarówno w życiu wiecznym, jak i w odniesieniu do człowieka.