Słowo objawiające

W przytoczonym tekście św. Tomasz zwrócił uwagę na bardzo ważne zagadnienie, które jest obecne we wszystkich Ewangeliach. Syn Boży stał się człowiekiem, aby objawić Ojca. Każdy rys Jego osobowości i każde wydarzenie Jego życia służą objawieniu Ojca, w tym objawieniu osiąga wypełnienie zbawczy zamysł Boga, dzięki któremu człowiek osiąga dostęp do tajemnicy ojcostwa Boga, a tym samym otrzymuje rozumienie siebie i swego życia. Zwłaszcza czytając Tomaszowy Komentarz do Ewangelii Jana możemy sformułować wniosek, że Jezus jest po prostu Objawicielem Ojca. Jezus jest Słowem, które było na początku u Ojca i stało się ciałem, aby wypowiedzieć w świecie, wobec ludzi, tajemnicę Ojca. Na początku Ewangelii św. Jana wyraźnie podkreśla ten fakt stwierdzenie, mówiące, że Słowo jest „światłem ludzi”, a pokazało ono, że jest tym światłem przez to, co przeżyło w ciele. To światło ma tak decydujące znaczenie, ponieważ jest prawdą, która otwiera przed człowiekiem decydujące perspektywy, to znaczy perspektywy zbawienia, pozwalając wniknąć w samą rację i treść prawdy. Św. Tomasz wyjaśnia: „Ludzie żyją i nie tylko poznają rzeczy w ich prawdzie, lecz samą treść tego, czym jest prawda, ponieważ są stworzeniami rozumnymi, przed którymi ukazuje się nie tylko to, lub tamto, ale także sama prawda, która może się ujawnić i ujawnia wszystko. Stad Ewangelista, mówiąc o Słowie, powiedział, że nie tylko jest Ono życiem, lecz że jest także światłem, abyś nie myślał, że jest to życie pozbawione poznania. Dodał też, że jest światłem ludzi, abyś nie wyobrażał sobie, że chodzi jedynie o poznanie zmysłowe charakterystyczne dla bezrozumnych zwierząt”[5].