Wspomniane zwyczaje świata starożytnego, czczące władców jako bóstwa, posiadają pewien związek z nazywaniem Chrystusa Panem. Chrześcijaństwo rodziło się w tym czasie, kiedy kult i ubóstwianie cesarzy było bardzo modne. Kościół powstał tam, gdzie uprawiano podobne kulty. Innymi słowy, tytuł Pan w odniesieniu do Jezusa zrodził się w środowiskach, gdzie znane były wspomniane zwyczaje pogańskie, związane z kultem władców i cesarzy. Było to tym bardziej możliwe, że w Starym Testamencie oraz w judaizmie Panem był Bóg.

W Nowym Testamencie słowo kyrios (= pan) oznacza pana niewolników (Mt 10,24-25; Łk 12,36-37; Ef 6,5) lub w ogóle zwierzchnika (np. właściciela, Mk 12,9), pracodawcę (Łk 16,3) lub męża w stosunku do żony (1 P 3,6). Może być także formułą grzecznościową (Mt 18,21-22). Ale w Nowym Testamencie również Bóg bywa określany terminem Kyrios (Mt 6,24; 9,38; 11,25). Ma to miejsce zwłaszcza w cytatach ze Starego Testamentu (Mk 12,29-30; Rz 4,8). Jednak najczęściej tytuł ten nadawany jest Jezusowi Chrystusowi. W różnych okolicznościach i z różnych względów ludzie nazywają Go Panem (Mk 7,28).

1). Określają Go w ten sposób szczególnie wtedy, gdy zwracają się do Niego jako do nauczyciela (Łk 11,1). Chodzi w tym wypadku o niezwykłego nauczyciela. „Wy Mnie nazywacie «Nauczycielem» i «Panem», i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi” (J 13,13-14).

2). Jednak bardzo często słowo Pan posiada specjalne znaczenie. Jezus jest Panem nie tyle jako nauczyciel, lecz jako jedyny Syn Ojca. Jest Panem, ponieważ jest sędzią (Mt 7,22). Jako Syn Człowieczy jest „Panem szabatu”, a więc jest ponad Prawem Bożym (Mk 2,28). Jest Panem, którego wzywa się w największej potrzebie. „Panie, ratuj, giniemy” (Mt 8,25).

Ewangelie, w tym także Ewangelia św. Mateusza, są odbiciem rozumienia przez ich autorów faktu, że Jezus Chrystus był Panem nie tylko w zmartwychwstaniu i przez zmartwychwstanie, nie tylko w czasie pełnienia misji, lecz także od samego początku ziemskiego istnienia. W pięknym opowiadaniu o wyszukaniu oślęcia przed wjazdem do Jerozolimy Jezus jest Panem, który wszechwiedząco i suwerennie rozporządza wszystkim, co stworzone (Mk 11,3).

Tytuł Pan (Kyrios) w Ewangelii św. Mateusza wskazuje na boską godność Jezusa i wynikającą z niej Jego zwierzchność nad wszystkim i wszystkimi.