Św. Marek ukazuje najpierw liczne cuda, których Jezus dokonuje w Kafarnaum.

Pierwsza chronologicznie Ewangelia, którą wielu określa mianem Ewangelii Piotra, jako pierwszy cud dokonany przez Jezusa przekazuje uzdrowienie człowieka opętanego w synagodze w Kafarnaum.

Oto w synagodze przebywał człowiek mający ducha nieczystego. Już ta wzmianka wydaje się dziwną, gdyż duch nieczysty przebywał w miejscu, w którym nie powinno go być. Możliwe jednak, iż do tej pory nikt go nie zauważył i duch ujawnił się dopiero pod wpływem Bożej mocy słów Jezusa. Dla ewangelisty zły duch jest kusicielem, tym, który zabiera człowiekowi słowo czyniące go dzieckiem Bożym. Dlatego też potrzebna była radykalna interwencja Jezusa. Duch nieczysty rozpoznał Jezusa, dlatego zaczął krzyczeć: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży” (Mk 1,24). Nie mówił do Jezusa normalnie, ale krzyczy, wyrażając w ten sposób swoją złość i bezsilność wobec silniejszego. Demon mówi o sobie w liczbie mnogiej, co może oznaczać, że nie jest on sam. Zły duch zna powód misji Jezusa. Wie, że Mesjasz ma unicestwić zło, czyli jego i śmierć, czyli skutek grzechu. Zdradza też pochodzenie Jezusa od Boga i Jego świętość. Szatan doświadczył już tych przymiotów Jezusa gdy próbował Go kusić na pustyni.

Jezus jako święty jest dokładnym przeciwieństwem ducha nieczystego. Demony starają się rozpowszechnić przed czasem prawdziwą tożsamość Jezusa. Być może dlatego, że gdyby im się to udało, Jezus uniknąłby krzyża i Boski plan zbawienia nie zostałby wypełniony. Jezus nie dyskutuje ze złym duchem i rozkazuje duchowi nieczystemu: „Milcz i wyjdź z niego!” (Mk 1,25). Jezus nakazuje mu milczenie, gdyż nie nadeszła jeszcze pora ujawnienia, kim On jest.