W jakim celu Ewangelista pisze o powołaniu uczniów?

Ewangelista nie zamierza pisać jedynie historii, która rozegrała się kiedyś nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Słowa, które usłyszeli rybacy galilejscy: „Pójdźcie za Mną” powinny być usłyszane przez innych. Ci czterej rybacy stali się przykładem posłuszeństwa wobec Jezusa i wierności w Jego naśladowaniu. Niekiedy to wezwanie przybiera radykalny charakter i domaga się wielkich wyrzeczeń. Chodzi w tym wypadku o tych, którzy przyjmą dosłownie wypowiedź Jezusa. Ale słowa te skierowane są także do tych, którzy nie zdobywają się aż na tak radykalny krok. Wzywa każdego z nas, aby stał się rybakiem ludzi i dla Chrystusa zdobywał innych.

Św. Marek traktuje uczniów zawsze jako grupę i nigdy nie używa określenia uczeń w liczbie pojedynczej. Świadczy to o wielkiej wadze, jaką przykłada do opisywania tej grupy jako jednorodnej całości. Dla formacji bowiem nie jest najważniejsza indywidualność poszczególnych członków wspólnoty, ale ich jednakowa relacja do Mistrza, który jest jedynym punktem odniesienia i przewodnikiem dla wszystkich. Dlatego od momentu powołania pierwszych uczniów Jezus zawsze występuje w ich towarzystwie.