Domyślamy się, że prezentacja ich postaci nie ma charakteru kroniki, ale wykorzystane są pewne wydarzenia z ich życia dla prezentacji orędzia o Kościele.

Dokładnie tak. Spróbujmy zatrzymać się właśnie tutaj i ukazać ten specyficzny sposób prezentacji apostołów Piotra i Pawła oraz zapytać, co św. Łukasz chciał nam powiedzieć o Kościele przez taki a nie inny sposób opowiadania.

Jakie są więc cechy charakterystyczne owej prezentacji Apostołów?

Pierwsze, co zauważmy w sposobie prezentacji Piotra i Pawła jest podkreślenie podobieństw, a właściwie identyczności w ich działaniu. Chodzi tutaj przede wszystkim o działalność cudotwórczą apostołów. Owo podkreślenie identyczności działania zdumiewa nas tym bardziej, że z wielu tekstów Nowego Testamentu wynika jasno, że chodzi tu o osobowości bardzo różne. Podkreśla, że inne było ich pochodzenie. Piotr był prostym galilejskim rybakiem wychowanym w Palestynie, zaś Paweł wychował się w diasporze, jego pierwszym językiem była greka i był gruntownie wykształcony. Znamy też różnice w ich charakterach, sposobach reagowania na różne sytuacje czy trudności. Moglibyśmy owe różnice mnożyć. Gdy jednak przyjrzymy się temu jak św. Łukasz ukazuje ich działalność apostolską w Dziejach to dostrzeżemy zadziwiające podobieństwa.