W tekście ewangelii do Jezusa przychodzi Jego matka, ale przychodzą także i Jego bracia. Jak rozumieć wskazanie, które jest obecne w nowotestamentalnych tekstach, iż Jezus miał braci?

W tekstach nowotestamentalnych wzmianka o braciach Jezusa pojawia się wielokrotnie. Jest o nich mowa w omawianym dziś przez nas przekazie (Mt 12,46-50; Mk 3,31-35; Łk 8,19-21). W przekazie Ewangelii wg św. Marka i św. Mateusza można znaleźć jeszcze wyraźniejsze odniesienie do rodziny Jezusa. Ewangeliści zapiszą, że gdy Jezus zakończył nauczać, przyszedł do swojego miasta rodzinnego i nauczał w tamtejszej synagodze. Słuchający Go byli zdumieni, stąd też pytali się: „Skąd u niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest on synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas?” (Mt 13,55-56; Mk 6,3). Również w czwartej Ewangelii po wydarzeniach w Kanie Galilejskiej, św. Jan zapisze: „Potem On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni” (J 2,12). Po raz kolejny kwestia rodziny – braci Jezusa wraca w siódmym rozdziale Ewangelii wg św. Jana, gdy zbliżało się Żydowskie Święto Namiotów – czyli radosnego wspomnienia czasu, gdy Izraelicie idąc z Egiptu do krainy Kanaan mieszkali w szałasach i namiotach. Do obchodzącego tereny Galilei Jezusa zwracają się „Jego bracia: «Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz. Nikt bowiem nie dokonuje niczego w ukryciu, jeżeli chce się publicznie ujawnić. Skoro takich rzeczy dokonujesz, to okaż się światu!»” (J 7,3-4). I Ewangelista podkreśli: „Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego” (J 7,5). Kiedy zaś Jezus odpowiadając na ich zarzuty stwierdzi, iż Jego czas jeszcze nie nadszedł, autor czwartej Ewangelii zapisze: „To im powiedział i pozostał w Galilei. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie” (J 7,9-10).

Kolejna wzmianka o braciach Jezusa pojawia się w Dziejach Apostolskich, po wniebowstąpieniu Jezusa. Św. Łukasz zapisze, iż po powrocie w góry zwanej Oliwną apostołowie weszli do sali na górze i „trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego” (Dz 1,14).

Informacja o braciach Jezusa pojawia się także pismach św. Pawła.

Apostoł Narodów dwukrotnie wspomina o braciach Pańskich. Po raz pierwszy czyni to w Liście do Galatów. Wspominając swoje nawrócenie i pierwsze miesiące swojej misyjnej działalności, Apostoł stwierdza, iż po trzech latach od wydarzeń, które miały miejsce u bram Damaszku udał się do Jerozolimy, by zapoznać się z Kefasem, u którego pozostał jedynie piętnaście dni. „Spośród zaś innych” – podkreśli Paweł – „którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego” (Ga 1,19). Wzmianka o braciach Jezusa pojawia się także w Liście do Koryntian, gdy św. Paweł broni swojej godności apostolskiej. Będąc zaś apostołem Jezusa Chrystusa Paweł pyta: „Czyż nie wolno nam brać z sobą niewiasty – siostry, podobnie jak to czynią pozostali apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas?” (1Kor 9,5)[1].