Pierwsza mowa Mojżesza do Izraela

„Biorę dziś na świadków przeciwko wam niebo i ziemię! Kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo! Wybierz zatem życie, abyś mógł żyć ty i twoje potomstwo. Miłuj PANA, twojego Boga, słuchaj Jego głosu i lgnij do Niego. Od tego bowiem zależy twoje życie oraz to, jak długo będziesz mieszkał w kraju, które PAN przysiągł dać twoim ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi” (Pwt 30,19-20). Przytoczone słowa pozwalają powiedzieć, że życie ludzkie zostało utożsamione z kochaniem Boga. Jest to możliwe, gdy człowiek staje się wyłączną własnością Boga. To, co przeszkadza w osiągnięciu zażyłej relacji z Bogiem nazywa się bałwochwalstwem, przejawiającym się w nieustannej niewierności wobec Boga. Wszystko, co uniemożliwia bliskość między człowiekiem a Bogiem posiada znamiona bałwochwalczego kultu, stąd też Mojżesz na kartach Księgi Powtórzonego Prawa ciągle wzywa, by usunąć to, co oddziela od Boga. Warto w tym kontekście wspomnieć o samym rozumieniu prawa w Księdze Powtórzonego Prawa. Dobrze jest sobie uświadomić, że zanim Izrael otrzymał określony zbiór prawa, Bóg najpierw związał się z wybranym przez siebie ludem. A zatem relacja między Bogiem a człowiekiem nie jest uwarunkowana przestrzeganiem prawa, ale odwrotnie, to prawo jest konsekwencją takiego związku. Księga Powtórzonego Prawa jest w pewnym sensie pierwszym komentarzem do otrzymanego przez Izraela na górze Horeb prawa, które powtarza i wyjaśnia sam Mojżesz, najbardziej godny zaufania i kompetentny komentator, gdyż to za jego pośrednictwem Bóg zechciał nauczać swój lud. Zgodnie z tradycją Mojżesz wygłosił trzy mowy na równinie Moabu po wschodniej stronie Jordanu (Pwt 1,1-4,43; 4,44-28,69; 29,1-30,20). W pierwszej z nich, która jest przedmiotem dzisiejszej refleksji, Mojżesz przywołał ostatnie pouczenia, jakich Bóg udzielił Izraelitom obozującym na pustyni pod górą Horeb: „PAN, nasz Bóg, powiedział do nas na górze Horeb: Wystarczająco długo przebywaliście na tej górze! Zwińcie obóz i idźcie w góry Amorytów, do wszystkich narodów osiadłych na nizinie Araba, w górach, w Szefeli, w Negebie, nad brzegiem morza, w ziemi Kananejczyków i w Libanie, aż po wielką rzekę Eufrat. Patrzcie, daję wam ten kraj. Idźcie więc i weźcie go w posiadanie, bo PAN przysiągł dać go waszym ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, a po nich ich potomstwu” (Pwt 1,6-8).