Wydarzenie, jakim było zawarcie przymierza (hebr. b^erît) między Bogiem i Izraelem na górze Horeb Księga Powtórzonego Prawa odnosi przede wszystkim do Dekalogu (hebr. ‘ăšeret haddebarîm, czyli dosłownie „dziesięć słów”), ale także posługuje się nim, by wyrazić relacje pomiędzy Bogiem i narodem wybranym, których istotną część stanowiło Dziesięć przykazań Bożych. W związku z Dekalogiem pojawia się w omawianym tekście temat zakazu tworzenia jakichkolwiek materialnych wyobrażeń Boga. Polecenie bezwzględnie zabraniające sporządzania podobizny Boga zostało zakorzenione w fakcie, że Izraelici podczas objawienia na górze Horeb nie widzieli kształtu przemawiającej do nich postaci, stąd też wyraźna przestroga, jakiej udzielił swoim rodakom Mojżesz brzmiała: „Strzeżcie się jednak bardzo! Skoro jednak nie widzieliście żadnego kształtu postaci w dniu, w którym na Horebie PAN mówił do was z ognia” (Pwt 4,15). Biblijny tekst w dalszej części zawiera poszerzoną listę możliwych do wykonania wizerunków wykorzystywanych w bałwochwalczych praktykach, przez co wskazuje na niebezpieczeństwo wiodące bezpośrednio do religijnego synkretyzmu, a w konsekwencji do odstępstwa od Boga. Księga Powtórzonego Prawa w omawianym fragmencie zawiera katalog przedmiotów kultu, który został przedstawiony w odwróconym porządku względem listy tych samych elementów ukazanych w Księdze Rodzaju, jako stwórcze dzieło Boga (Rdz 1): „Nie dopuścicie się takiej obrzydliwości, by uczynić sobie jakąś rzeźbę lub jakikolwiek obraz bóstwa przedstawiający mężczyznę lub kobietę, zwierzę żyjące na ziemi lub ptaka fruwającego w przestworzach, płaza pełzającego po ziemi lub rybę pływającą w morzu pod ziemią. Także wtedy, gdy podniesiesz swoje oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy – czyli wszystkie zastępy niebieskie – nie daj się zwieść i nie kłaniaj się im ani czci im nie oddawaj. PAN, twój Bóg, daj je wszystkim narodom, które są pod niebem” (Pwt 4,16-19).