Druga mowa Mojżesza do Izraela

Z piątego rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa:

Mojżesz zwołał wszystkich Izraelitów i powiedział do nich: Słuchaj, Izraelu, ustaw i nakazów, które dziś wam ogłaszam! Naucz się ich i przestrzegaj! PAN, nasz Bóg, zawarł z nami przymierze na górze Horeb. PAN nie zawarł tego przymierza z naszymi przodkami, lecz z nami, którzy dziś tutaj wszyscy żyjemy” (Pwt 5,1-3).

Przypomnijmy, że Księga Powtórzonego Prawa przekazuje długą mowę pożegnalną Mojżesza, który przed śmiercią skierował do Izraelitów obozujących na równinach Moabu po wschodniej stronie Jordanu, w przeddzień ich wkroczenia do Kanaanu, wyjątkowo ważne przesłanie. Przemówienie wielkiego przywódcy Izraela można podzielić na trzy części, w których powtórzył i wyjaśnił otrzymane przez Hebrajczyków na górze Horeb (Synaj) Boże prawa, pragnąc w ten sposób przygotować swoich rodaków do życia w Ziemi Obiecanej. Początkowe fragmenty drugiej mowy Mojżesza do Izraela (Pwt 5,1-11,32), której fragmenty są przedmiotem dzisiejszej refleksji, zawierają stwierdzenia o fundamentalnym znaczeniu dla przymierza wiary, jakie Bóg zawarł z Izraelem. Na znaczenie tych tekstów wskazuje intencja biblijnego narratora, który przywołując słowa Mojżesza, przytoczone na początku naszego spotkania, pragnie podkreślić, że przymierze, jakie Bóg zawarł ze swoim ludem pod Horebem wraz z przekazanymi prawami pozostają niezmiennie ważne dla następnych pokoleń: „PAN, nasz Bóg, zawarł z nami przymierze na górze Horeb. PAN nie zawarł tego przymierza z naszymi przodkami, lecz z nami, którzy dziś tutaj wszyscy żyjemy” (Pwt 5,1-3).