***

Wizje Apokalipsy św. Jana należy traktować jako obraz i pytać, jakie jest jego przesłanie. Apokalipsa św. Jana z istoty swej jest eschatologiczna, czyli dotyczy głównie ostatniej fazy walki dobra ze złem i triumfu Chrystusa w Kościele. Ale odnosi się także do Kościoła I wieku oraz czasów następnych.

Punktem wyjścia w zrozumieniu tej księgi Nowego Testamentu jest to, czego od samego początku historii Kościoła doświadczali chrześcijanie. Pamiętali o tym, że Chrystus, odchodząc ze świata, zapowiedział swoje powtórne przyjście. Ale ich codziennym doświadczeniem stały się bolesne doświadczenia. W takiej sytuacji św. Jan napisał księgę, w której wyjaśnił sytuację, w jakiej znaleźli się chrześcijanie a równocześnie podtrzymywał ich na duchu.

Apokalipsa św. Jana została zatem napisana nie tylko dla chrześcijan, którzy żyli w czasach Domicjana, ale dla wyznawców Chrystusa wszystkich czasów aż do końca świata. Ale należy unikać fantazjowania. Nie wolno rozumieć dosłownie tego, co w Apokalipsie św. Jana podane jest symbolicznie, poetycko czy w wizjach. Wiele błędów pochodzi z dosłownego rozumienia obrazów tej Księgi, np. tzw. millenaryzm wziął się z dosłownego rozumienia tysiąca lat królestwa Chrystusa (Ap 20,1-7).

Apokalipsa św. Jana jest wciąż wielkim przesłaniem i zarazem nauką. Możemy czerpać z jej opisów pouczenia, jak zachować się w sytuacjach krytycznych. One zaś wciąż mają miejsce. Jesteśmy atakowani przez negatywne zjawiska, takie jak konsumpcjonizm, hedonizm, egoizm, bierność wobec ludzkiej krzywdy. Nie wywołuje to sprzeciwu. Dostrzega się natomiast obojętność wobec tych wszystkich negatywnych zjawisk.

Także w obecnych czasach wspólnota Kościoła narażona jest na nieustanne ataki. Wciąż w różnej formie trwa prześladowanie wierzących w Chrystusa. Z tego względu chrześcijanie czują się zdezorientowani i zagubieni wobec tego wszystkiego, czemu mają stawić czoło.