Góra Tabor (Łk 9,28-36)

Wezwanie kończące objawienie: „Jego słuchajcie” (Łk 9,35) nawiązuje do Pwt 18,15, gdzie Bóg wzywa swój lud do posłuszeństwa prorokowi, którego w przyszłych czasach wzbudzi na podobieństwo Mojżesza. Nakaz ten potwierdza autorytet Jezusa i Jego nauki, domagający się bezwzględnego posłu­szeństwa i podporządkowania się Jego zbawczej woli. Wezwanie „Jego słuchajcie” można również rozumieć w inny sposób. Oto bowiem stoi Jezus, a obok Niego znajdują się Mojżesz i Eliasz. Głos zaś Boży z obłoku mówi do uczniów: Jego – czyli Jezusa należy słuchać. Nie Mojżesza, nie Eliasza, gdyż ich czas się już skończył. Skończył się – można powiedzieć symbolicznie – czas Starego Prawa. Teraz nadszedł czas Nowego Prawa, Prawa Jezusa Chrystusa. Stąd też koniecznym jest, by słuchać Jego – Nowego Prawa, Nowego Przymierza które jest w Jezusie Chrystusie. To Jezus jest Synem Boga: On i nikt inny; tylko Jego należy słuchać.

Jezus przez chwilę dał swym apostołom zobaczyć, jaka jest Jego rzeczywista natura. Kończy się jednak czas tego niezwykłego doświadczenia. Uczniowie winni jego mocą wierniej trwać przy Chrystusie. Celem przemienienia Jezusa było umocnienienie ich wiary oraz przygotowanie ich na odejście ich Mistrza z tego świata przez mękę, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie.

Łukasz pragnie pouczyć także uczniów ale i chrześcijan kolejnych wieków, iż droga do ostatecznego zwycięstwa nad złem prowadzi przez krzyż i śmierć. Nowe wyjście (eksodos) ma charakter zbawczy: jest to droga do chwały nie tylko Jezusa, ale także Jego uczniów, którzy są reprezentantami nowego ludu Bożego.

W wydarzeniu przemienia Jezus jest nowym Mojżesz i Eliaszem. Jak Mojżesz bowiem staje na czele ludu, by dokonać nowego wyjścia z niewoli do ostatecznej Jerozolimy; jak Eliasz zaś zostanie „zabrany” do nieba, by pojawić się u końca czasów (2 Krl 2,l1nn). Jego powrót będzie taki, jak odejście! (Dz 1,11).