Niewiasta obleczona w słońce

Niewiastą jest Syjon, jak stwierdzają teksty starotestamentalne. Widać to w Księdze Izajasza, gdzie niewiasta rodzi naród:

„Odgłos wrzawy z miasta,

głos ze świątyni –

to głos Pana, który oddaje zapłatę

swoim nieprzyjaciołom.

Zanim odczuła skurcze porodu,

powiła dziecię,

zanim nadeszły jej bóle,

urodziła chłopca.

Kto słyszał coś podobnego?

Kto widział takie jak te rzeczy?

Czyż kraj się rodzi jednego dnia?

Czyż naród rodzi się od razu?” (Iz 66,6-8).

Przypomina się także inny tekst z Księgi Izajasza, w którym chwała Pańska jest porównywana ze słońcem wschodzącym nad Jeruzalem i okrywającym sobą miasto: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą” (Iz 60,1). Autor opisuje Jerozolimę jako Niewiastę, jako triumfującą matkę. Unosi się nad nią i otacza ją chwała Pańska, tak że w dalszej części prorok utożsamia chwałę Bożą z chwałą Świętego Miasta (por. także Ba 5,1).