* * *

Maryja uczy nas, jak zawierzyć Bogu. Kiedy anioł Gabriel odsłonił Jej prawdę, którą trudno było przyjąć bez zastrzeżeń, odpowiedziała bez wahania: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1,38).

Poddała się natychmiast i bezwarunkowo przesłaniu, które Bóg przekazał Jej za pośrednictwem anioła. Trzeci Ewangelista ukazuje Maryję jako wzór człowieka właściwie podchodzącego do słowa Bożego. Słowo Boże należy najpierw usłyszeć; po drugie, rozważyć je, czyli zgłębić; po trzecie, zachować w sercu i wreszcie wypełnić, czyli wprowadzić w czyn.

Maryja stanowi wzór godny do naśladowania, ale nie z racji życia, jakie prowadziła i warunków społeczno-kulturowych, w jakich to życie przebiegało, lecz dlatego, „że w określonej sytuacji swego życia całkowicie i z poczuciem odpowiedzialności przylgnęła do woli Bożej (por. Łk 1,38) i przyjęła Jego Słowo, wprowadzając je w czyn.

Jej działanie było ożywione miłością i wolą służenia, przez co okazała się pierwszą i najdoskonalszą Uczennicą Chrystusa, a to z pewnością ma powszechną i trwałą wartość wzoru”.[4]

Nic więc dziwnego, że przy końcu pobytu w Bazylice Zwiastowania w Nazarecie Jan Paweł II modlił się do Maryi o głęboką odnowę wiary dla wszystkich członków Kościoła i błagał, aby nas wszystkich „nauczyła drogi pokornego i radosnego posłuszeństwa Ewangelii”.