Wiara w nauce św. Pawła

Jak rozumieć owo trzymanie się mocno ogłoszonego słowa? Nie chodzi tu chyba tylko o zachowywanie w pamięci – o pamiętaniu Ewangelii?

Dla Pawła trzymać się mocno, czy też jak można zasadnie oddać termin grecki katecho, „trwać mocno” znaczy nie tyle zachowanie w pamięci Ewangelii, ale coś o wiele ważniejszego. Apostoł oczekuje wierności Ewangelii, oczekuje samokontroli czy Ewangelia jest realizowana w życiu codziennym. Jeśliby tak nie było oznaczałoby to, że adresaci uwierzyli bezmyślnie, lekkomyślnie, że uwierzyli daremnie i na próżno. Paweł podkreśla, iż ci, którzy uwierzyli w Ewangelię dostępują tylko wtedy zbawienia, gdy nie przyjmują jej lekkomyślnie i bez zastanowienia, ale przyjmując żyją nią.

Jak Paweł rozumie Ewangelię?

Treść Ewangelii zawiera się w czterech określeniach, w czterech czasownikach, które Paweł odnosi do Chrystusa: że umarł – że został pogrzebany – że zmartwychwstał – i ukazał się. Jest to niewątpliwie starochrześcijańska formuła, przejęta przez Pawła z tradycji. Świadczą o tym tak teksty paralelne (np. w Dz), czy użyte w tekście aramejskie imię Piotra – Kefas. Na tradycję aramejską wskazuje także powoływanie się na Pismo Święte, jak również odniesienie się do Dwunastu Apostołów. Stąd też wielu komentatorów uznaje, iż wyznanie wiary przekazywane przez Pawła ma swoje korzenie we wspólnocie jerozolimskiej w której wiodącą rolę pełnili wielcy apostołowie. Można jednak także źródeł wyznania Apostoła szukać we wspólnocie antiocheńskiej, której przewodził Barnaba, a w której dojrzewał i w której swoją ostoję w misjach apostolskich miał Paweł[4].