W czym jeszcze ta relacja się przejawia?

Jest oczywiście wiele innych takich wątków. Innym, bardzo wyraźnie obecnym w psałterzu, jest świadomość obdarowania przez Boga. Bóg jest tym, który w swojej łaskawości udziela wszelkich potrzebnych darów, co zresztą psalmiści wyrażają w bardzo piękny i obrazowy sposób. W Ps 36,9 czytamy na przykład, że ci, którzy są przez Boga obdarowani sycą się tłuszczem Jego domu, są napojeni potokiem Jego rozkoszy. Bóg daje kielich z winem i olejek gościnności (Ps 23,5), fizyczne i wewnętrzne nasycenie. Jak w Ps 16: „Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po Twojej prawicy”. Lista owych Bożych darów jest rzeczywiście długa. Bóg daje: radość (Ps 36,8.10), możliwość orzeźwienia (Ps 42,2-3), wspólne mieszkanie na świętej górze (Ps 5,5; 15,1; 23,6), ziemię urodzajną dzięki deszczowi (Ps 65,10-14), cień, który chroni przed palącym słońcem (Ps 96,3-6), skrzydła, które ochraniają (Ps 17,8; 36,8-10). Przywołując tę rzeczywistość widzimy wyraźnie jak objawia się w niej ojcowskie oblicze Boga, jak głęboka jest relacja pomiędzy Bogiem i człowiekiem. Najtrafniej można tę relację oddać słynnym słowem przymierza - ḥesed, które występuje w Psałterzu co najmniej 100 razy (Ps 31,17; 57,11; 136). W polskich tłumaczeniach psalmów oddajemy ten termin zwykle jako łaska, łaskawość, ale termin ten ma niezwykle szerokie pole semantyczne i oznacza w swej istocie osobistą relację nacechowaną miłością, wiernością, bliskością, miłosierdziem, łaskawością[8]. Słowo to na przykład wyznacza rytm psalmu 136, zwanego „wielkim Hallelem”, a który jest wielką litanią dziękczynną za Boże dary: „Alleluja. Chwalcie Pana, bo jest dobry. Bo Jego łaska (hebr. ḥesed) na wieki”. Cały psalm jest tak skonstruowany, że po przywołaniu jakiegoś Bożego dzieła wraca motyw tego działania. Bóg działa, bo „Jego ḥesed trwa na wieki”. Trudno w psałterzu znaleźć bardziej wymowny przykład objawienia ojcowskiego oblicza Boga.