Apostołowie i Niewierny Tomasz (J 20,19-29)

Pokój wam

Przychodzący do uczniów Jezus nade wszystko przynosi im pokój. Przynosi im radość. I rzeczywiście uczniów przepełnia Jego pokój, radość, miłość. Gdy ja przychodzę do innych, gdy przychodzę do miejsca pracy, do szkoły, do domu, do moich bliskich, do mojej rodziny – czy wnoszę pokój i radość? Czy jestem człowiekiem sprawiającym pokój i radość. Moje słowa, moje zachowanie, moje postępowanie czy są źródłem radości i pokoju dla innych? Jakim jestem człowiekiem?

Jezus posyła mnie, bym niósł pokój, radość i przebaczenie. Czy niosę do moich bliskich, czy jestem dla moich bliskich radością, pokojem i przebaczeniem? Czy umiem przebaczać? Jezus mówi weźmijcie Ducha Świętego i przebaczajcie. Czy umiem przebaczać? Czy raczej chowam urazy, trzeba mnie długo przepraszać, bym wybaczył, bym zapomniał?

Jezus jest źródłem radości i pokoju. Czy przychodzę do Tego źródła, by z Niego czerpać moc? ON prosi, byśmy przyjęli Jego Ducha.

Komu odpuścicie

Jezus posyła swoich Apostołów, by Ci odpuszczali grzechy. By uwalniali ludzi z ciężaru zła. I wciąż idą, i wciąż pełnią posługę jednania. Moja spowiedź. Jaka ona jest? Jak często przystępuje do spowiedzi? Czy pamiętam o przygotowaniu? O spokojnym spojrzeniu na moje życie? Rachunek sumienia. Spowiedź to czas spojrzenia na siebie w prawdzie, by się poprawić, by coś zmienić w swoim życiu. A może ja jestem na to zbyt leniwy. Może mi dobrze z moimi grzechami. Jakim ja jestem uczniem Pana? Czy pamiętam o dziękczynieniu – o modlitwie za kapłana który jedna mnie z Panem? Tak łatwo rzucać pochopne opinie, tak łatwo nam dotykać obmową, oszczerstwem, niepotrzebnymi osądami kapłanów. Tak rzadko za kapłanów się modlimy.