Szczególną nowością wydaje się jednak to, iż nie tylko Jezus, ale i wspólnota uczniów Chrystusa może do Boga, który był określany w judaizmie jako Wszechmogący, Najwyższy, jako Bóg Stwórca, wołać „Ojcze” – więcej, może wołać „Abba Ojcze”! Wskazania takie, obok Ewangelii wg św. Marka, spotykamy w pismach Apostoła Pawła.

Pisząc do wspólnoty chrześcijan w Rzymie Paweł pokazuje, iż usprawiedliwienie przyniosło nam synostwo Boże (por. J 1,12-13), którego głównym sprawcą jest Duch Święty kierujący naszym życiem.

Wszyscy bowiem, jak podkreśla Apostoł, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Stąd też Apostoł z całą mocą stwierdza: „Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!»” (Rz 8,15). W Liście zaś do wspólnoty w Galacji Apostoł Narodów stwierdza, iż „na dowód tego, że jesteśmy synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze!” (Ga 4,6).