W Liście do Rzymian, do którego dziś nawiązujemy, Bóg został nazwany mianem „Ojca” kilka razy.

W Liście do Rzymian Bóg zostaje nazwany wprost Ojcem cztery razy (Rz 1,7; 6,4; 8,15; 15,6). Są to niezwykle ważne miejsca dla teologicznej myśli, teologicznego przesłania Apostoła Pawła. Chcąc zrozumieć naukę Pawła o zbawczej działalności Boga, trzeba zatrzymać się i zastanowić nad określeniem „Bóg – Ojciec”.

Apostoł Narodów wyraźnie bowiem wskazuje, iż osoby nazywające Boga Ojcem potwierdzają prawdę o Bogu, który przyjmuje Żydów i pogan do jednej rodziny, a zatem i udział w zbawczych celach Boga zamierzonych w Jezusie Chrystusie. Paweł połączył ojcostwo Boga – dziedzictwo, jakie ma otrzymać Jezus i Jego „współdziedzice” z Nim i przez Niego, z pracą i rolą Ducha Świętego, który przywraca zmarłych do życia, uwalnia więźniów i przyjmuje ich, jako dzieci Boga. Pawłowe rozumienie Boga jako Ojca podkreśla łaskę Boga, która nieustannie sprawia by ludzie wierzący stawali się dziedzicami niebiańskich obietnic.