Ten dar – dar Boga Ojca, otrzymaliśmy dzięki Jezusowi.

W opinii części komentatorów[2] użycie przez Jezusa szacownego i pełnego czci terminu „Abba” wyrażało osobistą świadomość Mistrza z Nazaretu Jego wyjątkowej relacji z Bogiem. Obraz Boga Ojca miał dla Jezusa wiele wspólnego z postrzeganiem Boga jako Ojca w Starym Testamencie i w całej tradycji judaistycznej. Wielu egzegetów uważa, iż dwoma tradycyjnie najczęściej podkreślanymi aspektami Bożego ojcostwa w tradycji Starego Przymierza była łagodność i równocześnie Jego „władza absolutna”. A zatem użycie przez Jezusa określenia „Abba” (Mk14,36) ujawniało tak Jego synowską samoświadomość, jak również było wyrazem Jego całkowitego oddania się Bogu. Taką właśnie była modlitwa Jezusa w Getsemani. Osobiste i bezpośrednie zwrócenie się do Boga słowami „Abba” świadczy o przekonaniu Jezusa, o władzy Jego Ojca oraz o Jego wierze, iż miłość i łagodność Boga Ojca poprowadzą Go właściwą drogą, wyznaczą Mu właściwy sposób wypełnienia powierzonej misji.

Na kartach Ewangelii Jezus mówi o Bogu jako o swoim Ojcu oraz o tych, którzy gromadzą się wokół Niego i wykonują wolę Ojca, jako Jego rodzina (Mk 3,35; Mt 12,50; Łk 8,21). Jezus nie tylko mówi o łaskawej trosce Ojca o swoje dzieci (Mt 6,25-32), ale i przysięga, iż Ojciec da swoim dzieciom szczególny dar: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo” (Łk 12,32).

Taka idea Boga jako Ojca, który pozostawia swoim dzieciom dziedzictwo jest podstawą dla deklaracji Pawła w Liście do Rzymian: możemy wołać do Boga: „Abba, Ojcze!” (Rz 8,15). Bóg Ojciec, za sprawą Ducha Świętego, uczynił tak Żydów jak i pogan „dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa” (Rz 8,16-17). Rozumienie relacji Jezusa z Bogiem została przeniesiona na wierzących.

Zbawienie całego świata przez Boga wypełnia się w Chrystusie. Określenie zaś Boga mianem „Ojca” jest wyrazem uznania Bożej inicjatywy w zbawieniu, rozumianej jako miłościwe przekazanie swojego dziedzictwa Jezusowi Chrystusowi jak i osobom, które uzyskały status potomków Chrystusa. I właśnie dlatego tak Jezus jak i wszyscy którzy „otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa” (Rz 6,3) sprawiają, iż możemy wołać do Boga „Abba! Ojcze!”.