Bóg naszym Ojcem

Jak w relację ojcostwa ziemskiego jest wpisany pewien dynamizm duchowy i egzystencjalny oraz ciągłość, obejmująca całe życie człowieka, tak samo dzieje się w ojcostwie boskim. Ma ono charakter dynamiczny i ciągły. Relację ojcostwa boskiego względem człowieka konkretyzuje teologicznie słowo opatrzność. Jak św. Tomasz z Akwinu jest wielkim teologiem ojcostwa Boga, tak jest również wielkim teologiem opatrzności Bożej, czyli dynamicznej i ciągłej relacji łączącej Boga z człowiekiem. Temu ważnemu zagadnieniu, oprócz tego, że za każdym razem mówi o nim, gdy mówi o Bogu, poświecił znakomity komentarz do starotestamentalnej Księgi Hioba, którego tematem przewodnim jest temat opatrzności Bożej. Opatrzność oznacza przede wszystkim, że Bóg prowadzi stworzenia do celu, którym jest Jego dobroć[13].

Największym i najbardziej niezwykłym zarazem wyrazem ojcostwa Bożego w relacji do człowieka jest dzieło przybrania ludzi za swoje dzieci. Stało się to możliwe dzięki dziełu zbawczemu Chrystusa, który nie tylko udzielił ludziom usprawiedliwiania, którego potrzebowali z powodu grzechu, lecz także udzielając Ducha Świętego udzielił wraz z Nim daru dziecięctwa. Dzięki dziełu zbawczemu człowiek może być „synem w Synu”, jak trafnie ujmuje to formuła teologiczna. To jest wielkie dziedzictwo, które zostało przekazane człowiekowi przez Chrystusa, a w którym zyskuje się udział przez wiarę.