Zawsze trzeba się modlić (Łk 18,1-8)

I. Lectio – czytanie i zrozumienie Pisma

Po modlitwie i przyzwaniu Ducha Świętego przeczytajmy tekst, aby jak najlepiej go poznać i zrozumieć. Czytamy i poznajemy tekst.

Dzieło św. Łukasza

Ewangelia wg św. Łukasza to specyficzne dzieło. Jej Autor kreśląc dzieje zbawienia, którego dokonał Jezus Chrystus nadaje tym dziejom charakterystyczną budowę, przez którą wyraża teologię. Łukasz bowiem nie tylko przekazuje dzieje Jezusa Chrystusa, ale kreśląc je przekazuje nam niezwykle ważne wskazania. Pamiętać bowiem trzeba o celu jaki sobie postawił Autor trzeciej Ewangelii. Łukasz bowiem pisze swoje dzieło do Teofila, aby ten mógł się przekonać o całkowitej pewności nauk (Łk 1,4). Adresat – którym przecież jest każdy z nas – zna Dobrą Nowinę. Potrzebuje jednak pouczenia, by móc się przekonać. Łukasz pragnie sprawić, by każdy z nas zdobył całkowitą pewność.

Swojemu dzieło ewangelista nadaje charakterystyczną budowę. Pierwsze dwa rozdziały można określić mianem wprowadzenia. Zwiastowanie Zachariaszowi i Maryi oraz nawiedzenie Elżbiety (Łk 1,5-56), przekaz o narodzeniu Jana Chrzciciela i Jezusa (Łk 1,57-2,52) oraz opis misji Jana i początek misji Jezusa (Łk 3,1-4,44) wprowadzają nas w tajemnicę „Wydarzenia Jezusa Chrystusa”. Wydarzenia w Nazarecie (Łk 4,16-30) oraz w Kafarnaum (Łk 4,31-44) rozpoczynają publiczną działalność Jezusa, którą Łukasz ukazuje niejako w trzech częściach.

Pierwsza i zasadnicza część Ewangelii św. Łukasza dotyczy działalności Jezusa w Galilei (Łk 5,1-9,50). Następuje przygotowanie uczniów do pełnienia misji głosicieli Dobrej Nowiny. Mistrz z Nazaretu powołuje uczniów, Szymon Piotr otrzymuje zapowiedź, że będzie łowił ludzi (Łk 5,1-11). Nauczającemu i powołującemu słowu Jezusa towarzyszą liczne znaki (Łk 5,12-6,11). Jezus dokonuje wyboru Dwunastu jako świadków swojego objawienia (Łk 6,12-16). Realizacja zapowiedzi Jezusa dokonuje się w „Kazaniu na równinie” (Łk 6,17-49), znakach i cudach, odpuszczeniu grzechów (Łk 7,1-50), objawieniu Jego mocy i godności. Apostołowie i grupa niewiast kroczą śladami Jezusa (Łk 8,1-21). Słowom Mistrza z Nazaretu towarzyszą czyny i pouczenia (Łk 8,22-9,50). Łukasz ukazuje niezwykłe znaki Chrystusa. Coraz częściej także pojawiają się zapowiedzi Jego odejścia, „którego miał On dopełnić w Jeruzalem” (Łk 9,9,31).