Na co w takim razie zwraca uwagę autor Listu do Hebrajczyków, kiedy nauczając o kapłaństwie Jezusa Chrystusa odwołuje się do spotkania Abrahama z Melchizedekiem?

Autor Listu do Hebrajczyków odnalazł w opowiadaniu z czternastego rozdziału Księgi Rodzaju tytuły, które prorocy odnosili do mesjasza, nazywając go „Księciem Pokoju” (Iz 9,5) oraz „PAN naszą sprawiedliwością” (Jr 23,6). Największe obietnice mesjańskie Starego Testamentu, a więc „sprawiedliwość” i „pokój” zostały odczytane przez niego w powiązaniu z postacią Melchizedeka, którego imię objaśnił jako „król sprawiedliwości”, a nazwę miasta jego królowania, czyli Szalem, powiązał z hebrajską ideą pokoju (hebr. šālôm) (Hbr 7,2). Siódmy rozdział Listu do Hebrajczyków, traktujący o wyższości Chrystusowego kapłaństwa nad starotestamentowym kapłaństwem, koncentruje się na tajemnicy Jezusa jako Mesjasza i Kapłana, co nadaje kierunek jego nauczaniu. Autor tego pisma od razu zwrócił uwagę, że Księga Rodzaju nie podaje genealogii Melchizedeka, a w całej Biblia nie ma żadnej wzmianki o jego śmierci, komentując to w następujący sposób: „bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma początku dni ani też końca życia, podobnie do Syna Bożego pozostaje kapłanem na zawsze” (Hbr 7,3). Trzeba powiedzieć, że wyprowadzony wniosek o „wiecznym kapłaństwie” Melchizedeka nie wynika z przesłanek zawartych w przytoczonym tekście, ale jest owocem chrześcijańskiej wiary w wieczne kapłaństwo Jezusa, Syna Bożego”[8]. W braku biblijnej wzmianki o przodkach i potomkach Melchizedeka można natomiast dostrzec zapowiedź (starotestamentową figurę) osoby kapłana i mesjasza, przychodzącego z rzeczywistości nieba, który nie dziedziczy jednak kapłańskiej sukcesji Starego Testamentu[9]. Autor Listu do Hebrajczyków zwrócił uwagę na fakt, że to Melchizedek udzielił błogosławieństwa Abrahamowi, który z kolei dał „kapłanowi Boga Najwyższego” dziesięcinę z pozyskanych łupów. To trafne spostrzeżenie zostało włączone w obszerną argumentację siódmego rozdziału Listu do Hebrajczyków, która miała wykazać przewagę kapłaństwa Melchizedeka nad kapłaństwem powiązanym z pokoleniem Lewiego, a w ten sposób ostatecznie dowieść wyższości nowego kapłaństwa Chrystusa nad dotychczasowym.