W jaki zatem sposób autor Listu do Hebrajczyków odwołując się do postaci Melchizedeka uzasadnia wyjątkowość kapłaństwa Jezusa?

Chcąc wykazać wyższość Chrystusowego kapłaństwa autor Listu do Hebrajczyków odwołuje się najpierw do pojęcia „dziesięciny” (Hbr 7,4-10). Według Księgi Powtórzonego Prawa coroczna dziesięcina, a więc ofiara składana z dziesiątej części plonów miała zabezpieczyć utrzymanie świątyni, lewitów, a także nieść pomoc ubogim (Pwt 14,22-29). Po wejściu do Kanaanu członkowie plemienia Lewiego, którym została powierzona służba kapłańska nie otrzymali własnej ziemi, gdyż mieli wyłącznie troszczyć się o kult w sanktuariach Izraela. Tak więc źródłem utrzymania kapłanów były zarówno składane w świątyni ofiary, jak i oddawana w tym celu dziesiąta część dochodów członków izraelskiej społeczności. Autor Listu do Hebrajczyków podkreślił, że dana przez Abrahama nienależącemu do pokolenia Lewiego kapłanowi Melchizedekowi dziesięcina świadczy o uznaniu przez patriarchę wyższości jego kapłaństwa, gdyż nawet Lewi w osobie praojca Izraela w pewien sposób złożył daninę „kapłanowi Boga Najwyższego”: „rozważcie, jak wielki musiał być ten, któremu sam patriarcha Abraham dał dziesięcinę z najlepszego łupu. Wprawdzie i potomkowie Lewiego, otrzymując kapłaństwo, mają zgodnie z Prawem przywilej pobierania dziesięcin od ludu, czyli od własnych braci, chociaż i oni wywodzą się od Abrahama. Ten zaś, nie pochodząc z ich rodu, otrzymał dziesięcinę od Abrahama” (Hbr 7,4-6). Przytoczony teks potwierdza, że akt oddania dziesięciny Melchizedekowi świadczy o uznaniu wyższości jego kapłaństwa zarówno przez Abrahama, jak i kapłanów lewickich, którzy mają za swojego przodka protoplastę Izraela[10].

Autor Listu do Hebrajczyków uzasadniając przewagę kapłaństwa Melchizedeka odwołał się także do aktu błogosławieństwa, jakiego „kapłan Boga Najwyższego” udzielił Abrahamowi (Rdz 14,19), który ujął lapidarnie: „to, co niższe, otrzymuje błogosławieństwo od wyższego” (Hbr 7,7). W ten sposób został skomentowany fakt, że to nie Abraham, ojciec narodu wybranego i dziedzic błogosławieństwa zawierającego zbawcze obietnice dla wszystkich ludów, pobłogosławił Melchizedeka, ale wręcz odwrotnie, to patriarcha Izraela otrzymał błogosławieństwo od Melchizedeka jako kapłana (Rdz 14,19)[11].